Το Μανιφέστο ενός Απάλευτου (ή απλά Ενός που δεν την παλεύει) - Ασυναρτησίες Παρτ 1

Όταν ξυπνάς το πρωί και αναρωτιέσαι "γιατί δεν την ξαναπέφτω να συνεχίσω να βλέπω κι εκείνο το ωραίο όνειρο", τότε ξέρεις ότι έχεις μπει στην Ζώνη της Απαλεψίας.

Όταν μπαίνεις στο τρένο και βλέπεις όλους τους εξίσου κατεστραμμένους με εσένα και σκέφτεσαι "γιατί δεν εκτροχιάζεται το τρένο να γλυτώσει η ανθρωπότητα", τότε δεν την παλεύεις καθόλου.

Υπάρχουν μέρες που η θέληση σου να σηκωθείς από το κρεββάτι είναι πιο αδύναμη από την βαρύτητα και χρειάζεται υπεράνθρωπες δυνάμεις για να ανοίξεις το ένα σου βλέφαρο. Όταν τελικά καταφέρεις και τις συγκεντρώσεις και είσαι και με τα δύο πόδια στο πάτωμα, μετα σου'ρχεται ξαφνικά η ιδέα ότι άλλη μια χάλια μέρα ξεκινάει. Και απογοητεύεσαι (ξανά). Τότε είναι που πραγματικά δεν την παλεύεις καθόλου, και ούτε πρόκειται να αλλάξει η μέρα σου προς το καλύτερο όπως θέλουν να ισχυρίζονται διάφοροι χαζοχαρούμενοι αισιόδοξοι.

Επί της ευκαιρίας, θα ήθελα να αναφέρω ότι ο Κοέλιο είναι πολύ μεγάλος μαλάκας. Όχι φίλε μου, όταν θες κάτι πάρα πολύ το σύμπαν δεν συνομωτεί για να το αποκτήσεις. Κάνει το παν για να φτάσεις όσο πιο κοντά γίνεται, και μετά στο παίρνει από τα χέρια. Και μετά σκάει στα γέλια. Τουλάχιστον έτσι πάει στο εκτός Κοέλιο σύμπαν. Ας τον ενημερώσει κάποιος τον άνθρωπο επιτέλους!

Αλλά υπάρχει λύση.. Όταν δεν περιμένεις τίποτα, ηρεμείς, χαλαρώνεις, και μπορείς επιτέλους να απολαύσεις τις μικρές χαρές της ζωής.. Οι οποίες είναι και τζάμπα, και αξίζουν και το τελευταίο σέντσι.

Μην απελπίζεσαι φίλε κατεστραμμένε.. Πάντα υπάρχει φως στο τούνελ. Και συνήθως είναι μια αμαξοστοιχία που έρχεται κατα πάνω σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κοιτάς με το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει το τρένο να έρχεται κατα πάνω της: στοϊκά.

~ ~ ~

Υπογραφή: I don't wrestle her© - Κλοπιράιτ Αθήνα 2007

~ ~ ~

Υστερόγραφο: Λευτεριά στους ομοφυλόσκυλους πιγκουίνους της Νότιας Ζιμπάμπουε. Το δικαίωμα στην διαφορετικότητα είναι αναφαίρετο και αποκτημένο με πολλούς αγώνες μπαντμινγκτον.

Αγαπητέ Απάλευτε,

Διάβασα με μεγάλη προσοχή το γράμμα σου και θα ήθελα να συμφωνήσω με τις κατηγορίες σου για τον Κοέλιο. Το ότι πούλησε δε σημαίνει ότι είναι και σωστός. Άλλωστε μπορείς πάντα να διαλέξεις τι θα διαβάσεις. Μπορείς να διαβάσεις το καινούριο τεύχος της Βαβούρας που ήδη κυκλοφορεί, να ξεφυλλίσεις τον χειμερινό κατάλογο της Βικτόρια-Σίκρετ ή απλά να χαζεψεις τις ταμπέλες στο δρόμο.

Επίσης οφείλω να σε ενημερώσω ότι οι αγελάδες δεν κοιτάνε και τόσο στοϊκά ένα τρένο που έρχεται καταπάνω τους. Επειδή είναι σοφά και ιερά ζώα (γιορτάζουν του Αγίου ΜακΝτόναλντ του ΤαχύΣφαγέα) έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο και έχουν ξεκινήσει να τρέχουν μισή ώρα πριν την σύγκρουση. Απλά παίρνουν τον χρόνο τους. Και ξέρεις φίλε Απάλευτε... Η μάχη με τον χρόνο είναι πάντα άνιση.

Θα σε συμβούλευα να αφήσεις τις αμπελοφιλοσοφίες που ούτε έσυ ο ίδιος δεν πιστεύεις. Πως γίνεται να μην περιμένεις τίποτα την ίδια στιγμή που όλο σου το είναι έχει κρεμαστεί απο την οθόνη του μπρικιού που έχεις για υπολογιστή και περιμένει την δημοσιέυση της επιστολής.

Κατα τ' άλλα μιά χαρά σε βρίσκω. Έχω μια υποψία ότι δεν την παλεύεις. Αλλά πάλι δεν είμαι και σίγουρη. Θα περιμένω το επόμενο γράμμα σου για να βεβαιωθώ.

Η Θεία

ΥΓ. Η ομοφυλοσκυλία των πιγκουίνων και άλλων τροπικών ειδών θα αναλυθεί εκτενώς σε επόμενη δημοσίευση. Είναι ένα ηθικό ζήτημα που εμας σαν ηθικολόγους μας απασχολεί καιρό τώρα. Σε ευχαριστούμε που το ανέφερες.