tag:blogger.com,1999:blog-39760689189430454782024-03-21T19:51:29.156+02:00Αφού Το Λέει Η Θεία...Στείλτε μας ΤΩΡΑ τα δικά σας γράμματα με ένα απλό email και κερδίστε μία θέση στην ιστορία των blogs...Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-63622265482742601732012-08-29T19:12:00.000+03:002012-08-29T19:16:26.007+03:00Τα Ξένα Χέρια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaGFtNf8rejmTeczy_Ey8ORGjOwgM91ci6roqZFBuRAWEGmnZvo6JVwpjw51b8YAybdMWb4Lb3EfNC5LQm0aFTWw6eBnIzyyDU2KJPsm6bkFJear9AApbnz6onKlH7KKKjhvwEFmzVVEE/s1600/almost_michelangelo_by_czajetta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="174" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaGFtNf8rejmTeczy_Ey8ORGjOwgM91ci6roqZFBuRAWEGmnZvo6JVwpjw51b8YAybdMWb4Lb3EfNC5LQm0aFTWw6eBnIzyyDU2KJPsm6bkFJear9AApbnz6onKlH7KKKjhvwEFmzVVEE/s320/almost_michelangelo_by_czajetta.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<i>Αγαπητή θεία, </i></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>Από την Έκθεση της μαθήτριας Θείας "Σε Ξένα Σπίτια" (εσείς ως θεία είστε η αρμόδια να δώσετε το link για να τη διαβάσουν και οι φανατικοί ακροαταί-αναγνώσται σας) διαπίστωσα ότι της θείας της αρέσουν τα ξένα </i><i>σπίτια. Εμένα πάλι μου αρέσουν τα ξένα χέρια. Και για το λόγο αυτό θα ήθελα απαρχής να διατηρήσω την ανωνυμία μου. Μια διευκρίνιση: με το "ξένα" χέρια δεν εννοώ τα αλλοδαπά! Γύρω από τα ξένα χέρια θα ήθελα να </i><i>προβληματιστούμε.. Προς θεού εγώ δεν το θεωρώ πρόβλημα! Οι άλλοι ναι! Μήπως όμως αυτό είναι το πρόβλημα? Στην έκθεσή σας γράφετε "Και τα ξένα σπίτια είναι ωραία τα καλοκαίρια". Τα ξένα χέρια να δεις!!!! Επίσης γράφετε: "Φοβάμαι πως πιό ξένα είναι τα σπίτια εκείνα που κάποτε ήταν δικά μας". Αυτό ισχύει σίγουρα και για τα ξένα χέρια. Και συνεχίζω το συνειρμό... Σε όλους αρέσουν τα ξένα σπίτια που και που... Κι ας αγαπάνε το δικό τους, ας το φροντίζουν κι ας νιώθουν εκεί ασφάλεια κ ζεστασιά... Άμα σε καλέσουνε μια επίσκεψη στο ξένο το σπίτι, θα την κάνεις! Στο ξένο σπίτι βρίσκεις πάντα κάτι που δεν το έχεις στο δικό σου! Στο ξένο σπίτι σε περιποιούνται... Σου λένε να νιώσεις σαν το σπίτι σου... Σε κερνανε γλυκακι! Και στο τέλος φεύγεις ή σε διώχνουν. </i><i>Κάπως έτσι γίνεται κ με τα ξένα χέρια. Είναι τόσο κακό να πας μια επίσκεψη??? Η μήπως οι παραπάνω συνειρμοί αποκαλύπτουν ένα συναισθηματικό κενό που διακυβεύει την ανωνυμία μου? Η θεία ξέρει!</i></i></div>
<i>
</i><i></i>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>Φιλικά,</i></i></div>
<i>
</i><i></i>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>Κορίνα-ήδη θύμα του blog αλλά και της γοητείας σας!</i></i></div>
<i>
</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αγαπητή Κορίνα,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Διάβασα με προσοχή την επιστολή σου. Και δε σου κρύβω πως με προβλημάτισε. Προσπαθώ να βρω απαντήσεις και δυσκολεύομαι να ανακαλύψω τις σωστές. Μην το παίρνεις προσωπικά, μικρή μου ακροάτρια. Είμαι σε φάση απντέιντ αυτήν την εποχή και αναθεωρώ και με αμφισβητώ γενικότερα. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Σκεφτόμουν που λες.... Οτιδήποτε ήταν δικό μας, προσωπικό και κεκτημένο, από τη στιγμή που θα μας αφήσει γίνεται ακόμα πιό ξένο. Σε αυτό έχεις δίκιο. Ειδικά τα σπίτια και τα χέρια που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν και μας αγκάλιασαν, γίνονται ακόμα πιό ξένα κι από εκείνα που δε μας άγγιξαν ποτέ.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Δε μου αρέσουν στ'αλήθεια τα ξένα σπίτια τόσο πολύ. Προτιμώ ένα δικό μου. Κατάδικό μου. Να το αγαπάω και να το φροντίζω. Να έχει γεύση η κουζίνα του από τα αγαπημένα μου μπαχαρικά. Να μυρίζουν τα έπιπλα του το άρωμα μου. Να αγαπάνε οι τοίχοι τις χαρούμενες αναμνήσεις στις φωτογραφίες μου. Να αγκαλιάζει και να αναγνωρίζει τη ζεστασιά του κορμιού μου το πάπλωμα στο κρεβάτι μου. Αυτό θέλω. Και τα ξένα σπίτια δε μπορούν να μου το δώσουν. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Μπορώ να περάσω μια ευχάριστη νύχτα σε ένα ξένο σπίτι. Να πιώ με φίλους. Να γελάσω. Να κοιμηθώ με τα ξένα κουτάβια στον ξένο καναπέ που με τόση ευγένεια με φιλοξενεί. Αλλά δε με αγαπάει έτσι αυτός ο καναπές. Ούτε εγώ τον νιώθω δικό μου. Αγαπημένο μου. Είναι απλά μια ευχάριστη νύχτα. Το πρωί θα γυρέψω το σπίτι μου. Το δικό μου σπίτι. Όσο όμορφα κι αν πέρασα σε έναν ξένο καναπέ. Σε ένα ξένο σπίτι. </span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ίσως είμαι ιδιότροπη. Και παράξενη. Και ψυχαναγκαστική. Πολύ πιθανό. Οφείλω να σου ομολογήσω όμως πως έτσι νιώθω. Θέλω ένα σπίτι δικό μου. Να νιώθω έτσι στο σπίτι μου. Αν δεν νιώθω έτσι, δεν είναι σπίτι μου. Είναι? </span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Και πόσο περίεργο... Όσο είχα ένα δικό μου σπίτι, σπάνια διάλεγα να κοιμηθώ και να κάνω διακοπές σε ξένα. Πλέον δεν έχω δικό μου σπίτι. Δική μου κουζίνα ή δικά μου έπιπλα να ανασαίνουν πλάι μου. Και δοκιμάζω να περάσω ευχάριστες νύχτες σε ξένους καναπέδες. Δεν βιάζομαι να επιστρέψω στην αγκαλιά ενός δανεικού κρεβατιού. </span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Αν ζηλεύεις όσα έχουν τα ξένα σπίτια, γιατί δεν φροντίζεις να τα έχεις και στο σπίτι σου? Γιατί δε σε περιποιούνται στο δικό σου σπίτι? Δεν είναι όμορφο να σε περιποιούνται έτσι? Γιατί δεν έχετε νόστιμα γλυκά εκεί που μένεις? Γιατί να νιώσεις για λίγο σαν στο σπίτι σου κ να μη νιώθεις συνέχεια όμορφα κάπου που όντως είναι το σπίτι σου? Δεν ξέρω. Απορίες έχω κ τις μοιράζομαι...</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Μήπως οι παραπάνω συνειρμοί, επιβεβαιώνουν ένα συναισθηματικό κενό που γνώριζες ήδη?</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Τι ξέρω κι εγώ? Ξεράδια ξέρω... Σίγουρα πάντως δε μετράω τι νομίζουν οι άλλοι. Με νοιάζει τι νιώθω και τι νομίζω εγώ. Κι εγώ νιώθω έτσι για τα ξένα σπίτια. Και τα ξένα χέρια. Ενδεχομένως... </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #222222;"><br /></span>
<span style="color: #222222;">Με περισσότερες απορίες παρά απαντήσεις, </span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Θεία.-</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #222222;"><br /></span>
<span style="color: #222222;">ΥΓ, Τα ξένα σπίτια ή τα ξένα χέρια, πρόσφατα, ανακάλυψα πως μπορεί να είναι και αλλοδαπά. Ποτέ μη λες ποτέ. Είπα εγώ κ γελοιοποιήθηκα. Ελαφρώς...</span></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
</div>
Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-70759039680490130282011-03-01T20:26:00.002+02:002011-03-01T20:29:10.175+02:00Κουλτούρα να φύγουμε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOgXv2oTLeqbheJpSpjYBoSkEfqTI3qivTsC2zzy01O9Pa90xwTcAzEhh0HDlKm2OfTI8JY78uszvMmdGOKIOY5P7kSbwWh_ooDUtqQMxxk-tnu03V6br0zNnnXTTh4B8KAMcqd6iP8rU/s1600/59445147_2111f0eff1_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOgXv2oTLeqbheJpSpjYBoSkEfqTI3qivTsC2zzy01O9Pa90xwTcAzEhh0HDlKm2OfTI8JY78uszvMmdGOKIOY5P7kSbwWh_ooDUtqQMxxk-tnu03V6br0zNnnXTTh4B8KAMcqd6iP8rU/s400/59445147_2111f0eff1_o.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<blockquote style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<i>Κατ'αρχάς να διευκρινήσω ότι όταν είδα τον Κυνόδοντα ήμουν ελαφρώς πίτα και βρωμούσα σουβλάκι. Το σουβλάκι δεν έχει και πολύ σχέση με την ταινία, απλά το αναφέρω. Εμένα πάντως η ταινία μου άρεσε, αν και επειδή είχα πιει μπύρες πριν πάω σινεμά, δεν θυμάμαι το πέος του πρωταγωνιστή που φαίνεται σε κάποια σκηνή, οπότε μη μου ζητάτε να σας το περιγράψω. <br />
<br />
Αυτό που θυμάμαι είναι η ουσία της ταινίας, όπως εγώ την κατάλαβα.<br />
<br />
Το στόρι γυρίζει γύρω από μια δυσλειτουργική υπερπροστατευτική οικογένεια. Οι κλασσικοί έλληνες γονείς, οι οποίοι τα ξέρουν όλα, έχοντας μεγαλώσει με στερήσεις (φαντάζομαι..), κλείνουν τα παιδιά από τον κακό έξω κόσμο στην ασφάλεια των τοιχών του σπιτιού και της οικογένειας, με αποτέλεσμα να τα κάνουν βλαμμένα. Ο γιος της οικογένειας είναι κλασσικά ο παραχαϊδεμένος, τον έχουν στα ώπα-ωπα, ενώ οι κόρες πέφτουν σε δεύτερη μοίρα (και καμιά φορά και σε τρίτη) και περιορίζονται σε μουσικοχορευτικά δρώμενα και βοήθειας στα οικοκυρικά.<br />
<br />
Παραμόρφωση των εννοιών και των νοημάτων των λέξεων. Με ένα μούφα παραμύθι για την ενηλικίωση και ψέματα για φανταστικούς κινδύνους που παραμονεύουν στον έξω κόσμο πιστεύουν ότι θα κρατήσουν τα παιδιά για πάντα κοντά τους. Αλλά αμα θέλει το μούλικο να ξεφύγει, θα βρει τον τρόπο. Και στο τέλος τον βρίσκει.<br />
<br />
The End.</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Αυτά μου είπε ανώνυμος αξολοφάν. Σε έτσουξε ακροατή μου, έτσι; Άκουσες κι εσύ για ελληνική συμμετοχή στα Όσκαρ, λες, δεν μπορεί, κάτι παραπάνω θα ξεύρουν αυτοί οι αμερικάνοι ειδικοί...<br />
<br />
Σαν αμφίδρομο και διαδραστικό μέσο λόγου και αλόγου δεν θα μπορούσα παρά να ασχοληθώ με το θέμα. Ξέρω. Θέλεις και τη γνώμη μου (μην επιμένεις, ξέρω σου λέω...).<br />
<br />
Μου δίνεις μια ξερή περιγραφή, ανώνυμε αξολοφάν μου.Τι ακριβώς σου άρεσε; Η τραγικότητα του θέματος που πραγματεύεται, που βιασμένα σπρώχνεται κατευθείαν στην γελοιότητα; Οι σκηνοθετικές οδηγίες που περνούν στην κουραστική υπερβολή; Ή οι σκηνές ωμού δημοσιουπαλληλικού σεξ (δεν μπορώ να μην σταθώ σε ανώνυμη δήλωση-σύγκριση του Κυνόδοντα με την Τζούλια -2-<i>: "Τι διαφορά είχε η Τζούλια? Αν εξαιρέσεις ότι εκείνο ήταν πιο έντιμο γιατί δεν είπε ποτέ κανείς ότι ήταν τέχνη. Για τσόντα το πούλησαν. ΚΑΙ δεν ήταν και τόσο αρρωστημένο." </i>Αν μη τι άλλο η Τζούλια το ευχαριστήθηκε. Σε αντίθεση με τους πρωταγωνιστές ή το κοινό της ταινίας... )<br />
<br />
Βαρέθηκα ακροατή μου την κουλτούρα για την κουλτούρα. Το δήθεν. Γιατί εμείς να ούμε Τέχνη διαπράτομε. Κι αν δεν μπορείτε να το καταλάβετε είσθε άτεχνοι, απαίδευτοι, εμπαθείς και εγκάθετοι. Ξέρεις, με απασχολεί καιρό αυτό το ζητηματάκι. Και (πόσο τυχαίο!) το ξαναπέτυχα σήμερα μπροστά μου.<br />
<br />
Αρνούμαι λοιπόν να δεχθώ την καραμέλα της κουλτούρας και του δήθεν. Αν η Τέχνη δεν μιλάει στην ψυχή του καθένα (με διαφορετικά λόγια ενδεχομένως) τότε να την βράσω την Τέχνη. Δεν χρειάζομαι μόνο την Τέχνη του ηλιόλουστου και της χαράς. Η Τέχνη άλλωστε πάντα γεννιόταν από την ανάγκη, όχι από την πληρότητα."Πόσο μ'αρέσουν οι καραμελίτσες. Θα 'θελα να 'χα δέκα σακούλιτσες." Δεν τις έχω όμως και γράφω ποίημα (δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο παράδειγμα....). Αλλά μιλάμε για κενό και υπερβολή ταυτόχρονα. Και συγχαρητήρια για τον συνδιασμό.<br />
<br />
Η αλήθεια, με έχει πιάσει μια μανία να ανακαλύψω ποίοι είναι όλοι αυτοί που γράφουν διθύραμβους για την ταινία. Θα είχαν μπει στον κόπο να ασχοληθούν αν δεν άκουγαν την μαγική λέξη "Όσκαρ"; (πολύ φοβάμαι πως η απάντηση θα είναι θετική, γι'αυτό και δεν θα το ρωτήσω τελικά)<br />
<br />
Να σου υπενθυμίσω ακροατή μου, πως πάντα υποστήριζα ελληνικές προσπάθειες. Όταν κάτι δικό μας πήγαινε καλά ψήλωνα 10 πόντους κι εγώ (μη δω σχόλια για το ύψος μου). Πάντα επικροτούσα και περηφανευόμουν στους Βάρβαρους φίλους μου όταν κάτι ελληνικό ξεχώριζε. Αλλά δεν μπορώ να κοροιδεύω κι εμένα στην παρούσα φάση.... <br />
<br />
Μακάρι να βγει μια πραγματικά σπουδαία ταινία μια μέρα. Στα Ελληνικά. Μια ταινία που αληθινά να μιλάει στην καρδιά του οποιουδήποτε. Από όπου κι αν είναι αυτός. Κι ας μην πάρει 'Οσκαρ. Θα ξέρουμε οι υπόλοιποι ότι θα άξιζε ίσως να πάρει. <br />
<br />
Κι αν κάτι πρέπει να κρατήσεις ακροατή μου, κράτα τα ίδια σου τα λόγια: "<i>Αλλά αμα θέλει το μούλικο να ξεφύγει, θα βρει τον τρόπο. Και στο
τέλος τον βρίσκει.". </i><br />
<br />
Μέι δε φορς μπι γουίθ γιού...<br />
<br />
<br />
Εγώ.-<br />
<br />
<br />
ΥΓ1. Έχω την εντύπωση, μετά από πολλήηηηη σκέψη, πως τελικά τα σουβλάκια λειτούργησαν καταλυτικά στο πως είδες την ταινία. Θα το δοκίμαζα κι εγώ αν έτρωγα σουβλάκια. Σίγουρα πάντως το ποτό δεν με βοηθάει. Μου κάνει τις καλές ταινίες καλύτερες και της χάλια αθλιότερες....<br />
<br />
ΥΓ2. Μη μου θυμώνεις ακροατή μου που δεν σου γράφω συχνά. Και μη χάνεις
την πίστη σου. Ξέρεις πως πάντα επιστρέφω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
ΥΓ3. Τελικά πόση ώρα σου παίρνει να με βρεις;<br />
<br /></div>
</div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-27627452741069915602010-06-02T18:55:00.007+03:002010-06-09T00:20:48.006+03:00Οι Τρεις Ευχές<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggFR6YtT2MlhAuXv7qj6FzJHAD-Y1qa7QXCto16Xsb149vr-TcFzD_O4FcSPaGistM939xddtnyaOW4p2IGk2NMb1XC-GFEBCDZifzTb7MWXg6beQ3jjtWGwWRgUBlP94aNVSu4CNu8zc/s1600/CreationofAdam-threewishes01a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggFR6YtT2MlhAuXv7qj6FzJHAD-Y1qa7QXCto16Xsb149vr-TcFzD_O4FcSPaGistM939xddtnyaOW4p2IGk2NMb1XC-GFEBCDZifzTb7MWXg6beQ3jjtWGwWRgUBlP94aNVSu4CNu8zc/s400/CreationofAdam-threewishes01a.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: large;">Αν στα καλά καθούμενα ερχόταν ένα Τζίνι με το λυχνάρι του και σου έδινε τρεις ευχές... <b><i> </i></b></span><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: large;"><b><i>Τι θα ζητούσες</i></b></span><span style="font-size: large;">;</span></div><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">ΥΓ. Μετά από ένα πρόχειρο γκάλοπ ανάμεσα σε φίλους, ακροατές και τυχαίους περαστικούς στην Σταδίου, αποφάσισα πως είναι πιό βολικό να απαντήσετε <b>ανώνυμα</b>. Λες και οι πραγματικές επιθυμίες μας αυτόματα γίνονται ενοχικές αν κάποιος ξέρει ότι εμείς είμαστε αυτοί που ζητάμε όσα μας λείπουν. Ίσως το αναλύσω αργότερα. Ίσως να μην έχει και σημασία τελικά. Σίγουρα όμως το αποφάσισα. Θα προτιμούσα, σας παρακαλώ, οι απαντήσεις να είναι ανώνυμες. Μπορεί να με βάλει και σε διαδικασία να σας αναγνωρίσω μέσα από τις ευχές σας. Ποιός ξέρει...;<i> </i></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>Ευχαριστώ τον Σπύρο για την υπέροχη δουλειά στην διασκευή της "Δημουργίας Των Ευχών" (με έμένα σε περίεργο ρόλο δίπλα στον Θεό - και θα το αναλύσουμε κι αυτό αργότερα) και τον Πασκάλ που μου θύμισε την κουβέντα μας περί ανωνυμίας.</i></span></span></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>Νέες Οδηγίες: Επειδή το Τζίνι χρεoκόπησε δεν μπορεί να δώσει λεφτά (επειδή είναι Τζίνι δηλαδή δεν θα το άγγιζε η οικονομική κρίση; Αμ δε!) οπότε δεν μπορείτε πιά να ζητήσετε λεφτά. Επίσης, μετά από ενδελεχείς ερεύνες το επιτελείο του σταθμού μας ανακάλυψε πως μια μέρα ΟΛΟΙ θα πεθάνετε. Ως εκ τούτου το να ζητάτε υγεία για εσάς ή για τους δικούς σας δεν στέκει καθώς ακόμα ακόμα και ο Μαθουσαλίξ μας άφησε χρόνους. Οπότε απλά δεν μπορείτε ούτε υγεία να ζητήσετε.</i></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>Για σκεφτείτε το καλύτερα λοιπόν.... Βάλτε λίγη φαντασία ... Έλα ακροατή μου ... Το ξέρω ότι μπορείς! (τώρα είναι που δεν θα απαντήσει ποτέ κανείς ξανά....)</i><i> </i></span></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Όπως πάντα, </span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Η Θεία.-</span></span></span></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"> </span><i> </i></span></span> </span>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-48029909218088165672010-03-16T21:53:00.003+02:002010-03-16T22:02:45.038+02:00Ως γνωστόν ο μπαγλαμάς είναι ευαίσθητο λουλούδι (ένας μουσικοχορευτικός προβληματισμός)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4wx6BX4Lu3oENainKwXWEzHIkxhTAda4dZo5YPGOGNCXvHe7-E5BdL_cOIQbuplbMvzhxH2L-azRh8TOURFHjFPqmlBXJCstNJw-HiEEgLSputS2ujuRa3vQKiuOwoFQPgYcDoz7uYRg/s1600-h/creation-of-the-guitar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4wx6BX4Lu3oENainKwXWEzHIkxhTAda4dZo5YPGOGNCXvHe7-E5BdL_cOIQbuplbMvzhxH2L-azRh8TOURFHjFPqmlBXJCstNJw-HiEEgLSputS2ujuRa3vQKiuOwoFQPgYcDoz7uYRg/s400/creation-of-the-guitar.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
Αγαπημένη μου Θεία, αποφάσισα να σου γράψω σχετικά με ένα θέμα που με απασχολεί έντονα τον τελευταίο καιρό.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μη φανταστείς κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο...ένας προβληματισμός είναι για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις τέχνες.<br />
Πιο συγκεκριμένα μία τέχνη...τη μουσική. Ακόμη πιο συγκεκριμένα...ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με τις σχέσεις και το μπαγλαμά.<br />
<br />
Από τα 12-13 μας περίπου που αρχίζουμε να κοιτάμε τα αγοράκια ή τα κοριτσάκια (ότι έχετε ευχαρίστηση)...και ψάχνουμε στους λίγο μεγαλύτερους και πολύ πιο έμπειρους από εμάς, να βρούμε πληροφορίες και να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει...ακούμε τρία χαρακτηριστικά που συντελούν στη σύναψη μιας τέλειας σχέσης.<br />
Σεβασμός, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη.<br />
Η αγάπη συνήθως θεωρείται (πολύ κακώς αν με ρωτάς εμένα) αυτονόητη...οπότε μένει στην απ' έξω.<br />
<br />
Και φτάνω στην ερώτησή μου χωρίς άλλη καθυστέρηση.<br />
Αν μια μέρα ανακαλύψεις πως ο σύντροφός σου, ή αυτός που είχες βάλει στο μάτι για σύντροφο...είναι μέγας μπαγλαμάς, σε βαθμό κακουργήματος δλδ...τι κάνεις?<br />
Ποια είναι η σωστή αντίδραση σε μια τέτοια περίπτωση?<br />
Κι έρχομαι να σου αναλύσω τον προβληματισμό μου, για να μη σε αφήσω με κενά κι επιπρόσθετες απορίες επί των δικών μου αποριών.<br />
<br />
1. Αν γυρίσεις και πεις στον άλλο πόσο μεγάλος μπαγλαμάς είναι...με όποιο ύφος κι αν το πεις...όσο γλυκά κι αν χαμογελάς...ο άλλος θα παρεξηγηθεί και θα εκλάβει το "μα πόσο μπαγλαμάς είσαι αγάπη μου!" ως προσβολή και ως έλλειψη σεβασμού.<br />
Ναι...εννοείται πως μπορείς να παίξεις το χαρτί της ειλικρίνειας προς υπεράσπισή σου..."μα εγώ τζουτζούκο μου ήθελα απλά να είμαι ειλικρινής απέναντί σου για να μη νιώσεις πως προδίδω την εμπιστοσύνη σου!"...αλλά είμαι σχεδόν βέβαιη πως και πάλι δε θα μασήσει. Ως γνωστόν ο μπαγλαμάς είναι ευαίσθητο λουλούδι.<br />
<br />
2. Αν κρατήσεις την πληροφορία για τον εαυτό σου (άντε και τους φίλους σου...και τη μαμά σου...κι εκείνο το μακρινό ξάδερφο που πάντα σε καταλάβαινε τόσο πολύ...άντε στη χειρότερη και τον περιπτερά σου που είναι ο μόνος άνθρωπος που θυμάται πάντα τη μάρκα των τσιγάρων σου και το αγαπημένο σου κόμικ)...δεν είναι σα να κοροϊδεύεις τον καημένο το μπαγλαμά μέσα στα μούτρα του?<br />
Δεν καταρρίπτεις άμεσα την ειλικρίνεια και συνεπώς την εμπιστοσύνη ανάμεσά σας?<br />
<br />
Βέβαια από την άλλη θα μου πεις...εσένα (εμένα...τον άλλο...) περιμένει ο μπαγλαμάς για να μάθει την έκταση της μπαγλαμοσύνης του?<br />
Ωραία...κι ας πούμε ότι τη γνωρίζει και δε μας έχει ανάγκη να του την επισημάνουμε...δε θα αναρωτηθεί γιατί εμείς δεν έχουμε τα κότσια (<span style="font-family: Tahoma;">ἅ</span>τινα βεβαίως κι έχουμε!!!) να του μιλήσουμε γι' αυτή?<br />
Δεν κινδυνεύουμε εκτός από το να αμφισβητηθεί η ειλικρίνεια και η αξιοπιστία μας...να φτάσει να αμφισβητηθεί κι η ίδια η νοημοσύνη μας?<br />
Και (προσωπικά θα μιλήσω τώρα)...να μου αμφισβητήσει γενικά κάποιος τη νοημοσύνη το θεωρώ βαρύ...αλλά να μου την αμφισβητήσει κι ο μπαγλαμάς βρε Θεία?...Ε αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7K6wxb1_uRUmKJyfTP7wazdUjQDaPT1mE_BUkbwt_k91ZiwasUrMvcJQ9RgLafwfU39Cau9ci-1dKDsiKM1mPGOHMXirSZktgJ98vP0Ea5XdeIqljpfjk-WfMn72oJNcaN8Y-4EWZpZ4/s1600-h/Greek_Baglama.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7K6wxb1_uRUmKJyfTP7wazdUjQDaPT1mE_BUkbwt_k91ZiwasUrMvcJQ9RgLafwfU39Cau9ci-1dKDsiKM1mPGOHMXirSZktgJ98vP0Ea5XdeIqljpfjk-WfMn72oJNcaN8Y-4EWZpZ4/s320/Greek_Baglama.JPG" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
Αυτός είναι ο μουσικοχορευτικός, θα έλεγα, προβληματισμός μου.. (δε λένε πως ο έρωτας είναι σαν το τανγκό άλλωστε?)...<br />
Ελπίζω να έχεις τις απαντήσεις που ψάχνω.<br />
Στηρίζομαι στη σοφή σου σκέψη και την ορθή σου κρίση.<br />
<br />
Με άπειρη εκτίμηση (να...ωωωως τον ουρανό!)<br />
<br />
<br />
Η μικρή ροζ Τζενούλα.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Λατρεμένη μικρή ροζ Τζενούλα, </div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Η αλήθεια, ποτέ δεν κατάλαβα τον παραλληλισμό του μουσικού οργάνου με το ανεγκέφαλο όργανο. Προφανώς πρόκειται περί οργάνου και στις δύο περιπτώσεις αλλά και πάλι αδυνατώ να ακολουθήσω τον συλλογισμό. Δεν θα ασχοληθώ με την επαγωγική πορεία όμως και θα το πάρω ως δεδομένο (όχι ότι δεν είναι αλλά να έχουμε να λέμε).<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Σκεφτόμουν… Αν είχα έναν δεινόσαυρο στη μύτη και η γωνία από την οποία κοίταζα και θαύμαζα το πρόσωπο μου κάθε πρωί δεν μου επέτρεπε να τον διακρίνω καν, δεν θα έπρεπε κάποιος να μου το πει; «Ξέρεις Θεία, έχεις έναν μεγάλο μωβ δεινόσαυρο στη μύτη. Μήπως να πας σε κάποιον ειδικό δεινοσαυρολόγο;» Ο κόσμος θα γελούσε μαζί μου κ εγώ θα ένιωθα άσχημα και δεν θα ήξερα γιατί. Θα στεναχωριόμουν που δεν θα με βοηθούσες να ξεφορτωθώ τον αδιάκριτο δεινόσαυρο που φιλοξενούσα εν αγνοία μου τόσο καιρό. Αν δεν μου το πεις εσύ που με αγαπάς άσχετα από το τι έχει η μύτη μου επάνω, ποιος θα το έκανε;<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Θα μπορούσα να πλατειάσω αλλά θα συγκρατηθώ. Γιατί δεν είναι ένας χαριτωμένος δεινόσαυρος το πρόβλημα μας. Μία συμπεριφορά και στάση ζωής είναι που μας απασχολεί. Κι αυτό δεν κάνει τη ζωή μας πολύχρωμη και χαριτωμένη όπως τη μύτη μου. Συνήθως προκαλεί προβλήματα σε εμάς και όποιον άλλο έχει την έμπνευση να συγχρωτιστεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Να το πεις, θα σε πει κακούργα που είσαι ο δικός του άνθρωπος και τον κρίνεις έτσι και δεν τον αγαπάς με τα ελαττώματα του. Να μην το πεις και να το καταπίνεις, θα σε οδηγήσει στην παράνοια με μεγάλα ποσοστά πιθανότητας προς το έγκλημα και τελικά θα σε κάνει σήριαλ ο Κοκκινόπουλος.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Αν μου έλεγες «Θεία είσαι μπαγλαμάς…. Δεν παλεύεσαι…» θα αντιδρούσα. Αλλά ένα μικρό μου κομματάκι, κρυφά από την επανάσταση, θα το σκεφτόταν πιο σοβαρά. Ρε μπας και έχει δίκιο; Γιατί έγινα μπαγλαμάς; Τι φταίει; Τι έκανα λάθος; Τι έχουν τα έρμα τα δικά μου και ψοφάνε; <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Κι αν δεν μου το πεις, πόσο θα αντέξεις νομίζεις; Θα με βαρεθείς και θα με σιχαθείς και ποιος ο λόγος να είσαι με κάποιον που θεωρείς μπαγλαμά και προφανώς δεν σε ευχαριστεί ιδιαιτέρως το συγκεκριμένο είδος μουσικής;<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Κι αυτό εύλογα με οδηγεί στην απορία: Γιατί δεν το λες να βγει και από μέσα σου που σε τρώει πριν φτάσουμε στο να μην έχει καμία σημασία; Και στο κάτω κάτω… Τι του βρήκες του μπαγλαμά; Μήπως βοηθάει αυτό; Δεν ξέρω. Αλλά τι ξέρω κ εγώ…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η Θεία<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ΥΓ. Τίποτα δεν ξέρω. Και το έχω δηλώσει και στο παρελθόν. Όπως επίσης δεν ξέρω γιατί επιμένετε να με ρωτάτε. Εγώ δεν ξέρω. Μήπως ξέρετε κάτι εσείς;</div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-74516612704307882162008-04-18T16:43:00.003+03:002008-04-18T16:51:01.981+03:00Απορία...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGWykZcd4J8NNksAZ56Vu3T8LySOhfD8dnKDHTYS7MQccfpUsY0JkF1nZmz3XTTRw3nsx3OCNqCb2jPCvD1KIksmQtGPVjJPFGrwAbKNOi_mygtpcxt2M6_ScHShLYcQ94gFLURfuvrg/s1600-h/ÏÏÏίÏ+ÏίÏλο.bmp"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5190581008631822994" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGWykZcd4J8NNksAZ56Vu3T8LySOhfD8dnKDHTYS7MQccfpUsY0JkF1nZmz3XTTRw3nsx3OCNqCb2jPCvD1KIksmQtGPVjJPFGrwAbKNOi_mygtpcxt2M6_ScHShLYcQ94gFLURfuvrg/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.bmp" border="0" /></a><br /><div>Είμαι <em>αυτός</em> που είμαι. </div><br /><div></div><br /><div>Και ξέρω <em>ποιός</em> είμαι. </div><br /><div></div><br /><div>Αλλα αν δεν ήμουν <em>αυτός</em> που είμαι, <strong><em>ποιός</em> θα ήθελες να είμαι</strong>?</div><div> </div><div> </div><div> </div><div></div><div></div><div></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-6869152281473476432008-03-27T17:05:00.008+02:002008-03-28T01:23:17.365+02:00"The worst gamΩpitakia in Athens" - Theia, apologhsou.<span style="font-family:Arial;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0tUMW64DM7-Q-FnV5o0YdGixFh3i1LlsdI3KFKQU2O0sfb2aBTH4wBVfp5IRrSuP9ObmRl61GQyf-7VQmtfiOg3k8gphorFYhaPcI_2XrDrQQ8SHxYIFmhZ3T7iUM0jXRUXD2pWIRoLY/s1600-h/1087513701_e8acae7443_o.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5182438320772771330" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0tUMW64DM7-Q-FnV5o0YdGixFh3i1LlsdI3KFKQU2O0sfb2aBTH4wBVfp5IRrSuP9ObmRl61GQyf-7VQmtfiOg3k8gphorFYhaPcI_2XrDrQQ8SHxYIFmhZ3T7iUM0jXRUXD2pWIRoLY/s400/1087513701_e8acae7443_o.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;"><span style="font-size:180%;"><strong>T</strong></span><span style="font-size:100%;">heia, me olo to sevasmo pou ksereis oti exw pros to proswpo sou... Epese to mati mou se mia sunenteuksh pou edwse o Tim Burton, sto galliko kin/fiko periodiko Cahiers du cinéma, me aformh thn teleutaia tainia tou "Sweeney Todd". Tha h8ela mia topo8ethsh sou panw sta legomena tou. Mia epivevaiwsh h mia diapseush dhladh, gia to an aforoun h oxi to proswpo sou...H parakatw metafrash apo ta gallika, exei ginei apo mena me to gnwsto susthma "p00ntos". Suggnwmh gia ...tyxonta la8h.</span></span></div><span style="font-family:arial;"><div align="justify"><br /><strong>Dhmosiografos:</strong> "Einai alh8eia Tim, oti phgh ths empneushs sas gia thn skhnothetikh grammh pou akolou8hsate sth skhnh pou h Helena Bonham Carter tragoudaei to "The worst pies in London", apotelese mia prosfath episkepsh sas sthn Ellada?"<br /><br /><strong>T.Burton:</strong> "Xa, xa! Ontws alh8euei. Htan kapoio Savvatovrado sthn Kaisarianh, pisw ap' to mageriko tou Ntelhvoria. Ola moiazan ouranos kai pswmi spitiΣΟ. Kai lew moiazan, giati dustuxws h pragmatikothta apodeixthke apokroustikh. H paraplanhtikh murwdia pou mas efere sthn aulh ths perivohths sthn Ellada (alla agnwsths gia mas tote) Theias, apodeix8hke ek twn usterwn ena naulo gia thn plohghsh mas sthn limnh Axerousia, mia plohghsh pou eutyxws den oloklhrw8hke." </div><div align="justify"><br /><strong>Dhmosiografos:</strong> "Ara h Theia htan h phgh ths empneushs sas".<br /><br /><strong>T.Burton:</strong> "Pragmati, auth htan. Auth kai ta "perifhma gamΩpitakia" ths, pou ek twn usterwn filoi Ellhnes mou eipan oti ksepernoun se drastikothta ta fonika "thganopswma". Syggnwmh, alla den kserw na sas metafrasw akrivws autous tous 2 orous. Malista thelw na upogrammisw oti h katastash pou epikratouse ston xwro paraskeuhs, oso kai sthn diadikasia paragwghs tous, htan tetoia pou logoi ais8htikoi den mou epetrepsan mia pio realistikh apeikonish ths sthn tainia...Katalavainete ti ennow...Auta vevaia ta eidame argotera..." </div><div align="justify"><br /><strong>Dhmosiografos:</strong> "Dhladh kinduneusate na pate morto, opws lene sthn Ellada..."<br /><br /><strong>T.Burton:</strong> "Akrivws. Pathame -opws mas eipan oi Ellhnes giatroi- thn astheneia "kalpazon tsirlipipi***". Eipame ton despoth Panagiwth dude, opws lene pali sthn Ellada. Alla ti na poun ta logia...H tainia mila apo monh ths..." </div></span><br /><embed src="http://www.youtube.com/v/0DXGR34bgdM&hl=" width="425" height="355" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent"></embed><br /><br /><span style="font-family:arial;">Theia exw meinei eneos....</span><br /><br /><span style="font-family:Arial;">O agrikoumpanos</span><br /><br /><span style="font-family:Arial;"><span style="color:#666666;"><em>*** shm:</em></span><a href="http://frikipaideia.wikia.com/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%B9%CF%80%CE%AF"><span style="color:#666666;">http://frikipaideia.wikia.com/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%B9%CF%80%CE%AF</span></a></span><br /><br /><span style="font-family:Arial;"></span><br /><br /><div align="justify"> <span style="font-family:arial;"> Αξιότιμε κύριε Αγρικουμπανε,<br /><br /> <br /> Αν και τα γαλλικά μου είναι περιορισμένα, παρακολούθησα με προσοχή τα λόγια του αγαπητού μου φίλου, Τιμ Μπάρτον. Με συγκίνηση επανέφερα στη μνήμη μου τις στιγμές που περάσαμε μαζί κατά την επίσκεψη του στην εξωτική Καισαριανή. Και πάλι, με περισσότερη συγκίνηση, θυμήθηκα την πρώτη προβολή της εν λόγω ταινίας του αγαπημένου Τιμ.<br /><br /> Ναι! Είναι όλα αλήθεια. Αφού ο Τιμ με επισκέφθηκε για να δοκιμάσει τα διάσημα γαμωπιτάκια μου, κι αφού με λύσσα χόρτασε την χολιγουντιανή πείνα του με αυτά, ζήτησε να του αποκαλύψω τα μυστικά της επιτυχίας μου.<br /><br /> Ναι! Τα έκανα όλα για την Τέχνη. Αποκάλυψα τα άδυτα της κουζίνας μου για χάρη του. Αν και ζήτησα να μείνω αφανής και ανώνυμη έμπνευση για την μεγάλη του επιτυχία, εκείνος ένιωσε πως μου οφείλει πολλά. Κι όχι μόνο αυτός. Όλη η βιομηχανία του θεάματος οφείλει πολλά στα γαμωπιτάκια μου.<br /><br /> Όσο για τις ανθρώπινες απώλειες… Αυτές ήταν πάντα αναγκαίες στην ιστορία της Τέχνης. Άλλωστε .. μια μικρή αδιαθεσία δεν είναι τίποτα μπροστά στο αριστούργημα του Τιμ.<br /><br /> Ναι! Τα παραδέχομαι όλα!<br /> Δοξάστε με!<br /><br />Εγώ.-</span></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-49053678298578954612007-12-03T04:16:00.000+02:002007-12-03T05:57:16.475+02:00Ακροπολη-Παλληνη και Τουμπαλειν<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBFhhpeIjRwr-uruy-UDVWqDRmcE2CscLA-vyGedAiSrcsFcNSLBgI_6Sf4izasFR64KZGGpyIWA49528-JnLclBBY5c5MWz0hPpLCNxTiYbeaFwnJyocXep0f-JbovpVGpWyBdS-NirQ/s1600-r/The_Creation_of_the_Joint_by_Dunther2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5139566184585065106" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgizcQk-pPgGz_DSF8mk96gqoOrsJxMF6cnYjpmbC0VtF47QCcR1Y0uJlJ2KGEDlHTjU6zhu2dYLh7dgFL_9tkkfzO9KhQN6J7sUEimYCXu8lxSc7vk85gEi4SiBRgZko-uwv8LmPWGles/s320/The_Creation_of_the_Joint_by_Dunther2.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> <span style="color:#666666;">Αγαπημένοι μου, φανατικοί ακροατές .. Ξέρω σας άφησα καιρό τώρα. Αλλά γι’ αυτό χρωστάω ένα μεγάαααλο ευχαριστώ στη μαμά μου. Επέστρεψα όμως. Χωρίς όρεξη για απαντήσεις… Χωρίς όρεξη για συμβουλές… Αλλά με μια τεράστια όρεξη για αλμυρά.<br />Μείνετε συντονισμένοι…<br /></span></span><br /><br />Ένα κοριτσάκι κάνει πασαρέλλα για τη μαμά και το μπαμπά στη πλατφόρμα του μετρό για Αγ. Δημήτριο.. Όντως, το ψωνιλίκι ξεκινά από αρκετά μικρή ηλικία και μάλιστα με την «ευγενική χορηγία» των γονέων..</div><div align="justify"><br />Το αγοράκι από την άλλη παίζει «πάλη» με τον θείο του.. και η βία ξεκινά από μικρή ηλικία, με τον ίδιο τρόπο! :Ρ<br /><br />Είναι φοβερό το πόσα έχεις να πεις ως απλός παρατηρητής και μάλιστα χωρίς να έχεις θέση. Ακόμα πιο φοβερό είναι το πόσο έξω μπορείς να πέσεις στα συμπεράσματά σου. Να έχεις καταδικάσει εικόνες εντελώς αθώας προέλευσης [“όχι αγάπη μου! Δεν είναι αυτό που νομίζεις!” χεχε!] ή να έχεις αθωώσει εικόνες, πίσω από τις οποίες μπορεί να κρύβεται ένα λάθος [όχι απόλυτα νομικής φύσης].<br /><br />Όταν ήρθε η ώρα να μπώ στο συρμό, απογαλακτίστηκα απο την καταγραφή των εικόνων στην απέναντι πλατφόρμα και μπήκα βιαστικά. Κράταγα το τετράδιο με το στυλό «τσιμπημένο» πάνω του.. Μετά μ’έπιασε ένα άγχος επειδή σκέφτηκα ότι αν δε προσέξω, θα χάσω το στυλό και το τετράδιο θα είναι πλέον άχρηστο. Και κυριότερα θα μου περνάνε ιδέες, σκέψεις και δε θα μπορώ να τα γράψω! Και το τετράδιο θα είναι εκεί.. να με κοιτάει.. ανοικτό, άδειο πρόθυμο.. κάθε τετράδιο θέλει το στυλό του. Χρειάζεται κάτι να το γεμίσει. Να ολοκληρώσει τον σκοπό για τον οποίο αρχικά δημιουργήθηκε.<br /><br />Όταν δεν έχεις στυλό για το τετράδιο, είναι σα να μην έχεις αναπτήρα για το τσιγάρο σου. Θυμίσου πόσο σπαστικό ήταν όταν σου έτυχε!<br /><br />Από την άλλη, δεν υπάρχουν μόνο στυλό για τα τετράδια.. υπάρχουν και και μολύβια, πένες, Parker, κτλ.. είναι ανάλογα τις απαιτήσεις του «συγγραφέως» :Ρ [ουουουου!!]<br /><br />Πολύ βασικό; Οι γόμες και τα Blanco! Πάντα μετανιώνεις για κάτι που έγραψες είτε κατα λάθος είτε λόγω λανθασμένης κρίσης ή κεκτημένης ταχύτηταςςςςςςςςςςς!<br /><br />Το αντίστοιχο στα τσιγάρα είναι οι Zippo, τα σπίρτα, εκείνα τα εκνευριστικά [και για πολλούς διασκεδαστικά] αναπτηράκια με το laser point, ή και οι τσακμακόπετρες για τις δύσκολες ώρες στην εξοχή! Καλό είναι όμως να έχεις και ένα τασάκι εκεί κοντά ή έστω κάτι για να το μετατρέψεις σε αυτό.<br /><br />Άρα λοιπόν, οτιδήποτε και να θέλεις να κάνεις, να γεμίσεις, να ολοκληρώσεις, οπως και να θέλεις να ικανοποιήσεις τις ανάγκες, τις ορέξεις σου, θα πρέπει να είσαι σε θέση να το διορθώσεις ή και να το σβήσεις την κατάλληλη ώρα..<br /><br />Μακάρι να υπήρχαν γόμες και τασάκια για να έσβηναν τα άστοχα λόγια και τα αγχωμένα τσιγάρα..<br />Επειδή όμως εμείς οι άνθρωποι λειτουργούμε λίγο σαν τα έντομα που εξελίσσουν το DNA τους απέναντι σε κάθε καινούρια γενιά εντομοκτόνων, είμαστε στη θέση να [αυτό το backspace είναι ώρες ώρες θαυματουργό γιατί θα διάβαζες χειρότερες μαλακίες από αυτές που διαβάζεις τόση ωρα!] εξελίσσουμε κι εμείς τις ανασταλτικές μας συμπεριφορές απέναντι στα λάθη.<br /><br />Είτε μαθαίνουμε από τα λάθη μας και γινόμαστε χειρότεροι με αποτέλεσμα να είμαστε πιο επικίνδυνοι για εμάς και τους γύρω μας, είτε παίρνουμε τα χαμπάρια μας και δεν τα επαναλαμβάνουμε [απλά κάνουμε άλλα λάθη στη θέση των πρώτων!].<br /><br />Τα κουνούπια π.χ. είναι κάθε χρόνο και θρασύτερα. Στον αγώνα για την επιβίωση, μας «καταφέρνουν» όλο και συχνότερα τσιμπήματα μέχρι να μπεί σε λειτουργία το «χτύπημα της κόμπρας». Παρόλο που οι υπόλοιποι κουνουπο-σύντεκνοι συναντούν σε κάποια απο τις αναγνωριστικές πτήσεις τους τον πρώην σύντεκνο πασαλειμμένο σε κάποιο τοίχο, συνεχίζουν ανενόχλητοι τα θρασύτατα τσιμπήματα. Παίζουν με τις πιθανότητες μόνο και μόνο να έχουν την ευκαιρία να παρατείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη σύντομη ζωούλα τους.<br /><br />Μήπως κι εμείς παρατείνουμε τη «ζωούλα μας» πηγαίνοντας από λάθος σε λάθος; Λάθος το οποίο στα μάτια των άλλων είναι λάθος, αλλά τελικά το κάθε «λάθος» για τον καθένα είναι απλά η καθημερινότητά του.<br /><br />Κι αν είναι έτσι, πώς μπορούμε να αποκτήσουμε εκείνες τις γόμες και εκείνα τα τασάκια; Αρκεί μία απλή πρόσθεση.<br />Αν είσαι π.χ. στο 3 και θες να φτάσεις στο 10, θα πρέπει να συνεχώς να προσθέτεις μέχρι να το φτάσεις. 3+5+2 = 10 το 5 δεν είναι αρκετό από μόνο του να σε φτάσει στο 10, αν όμως «συνεργαστεί» με το 3 και το 2 [τα οποία και πάλι από μόνα τους δε φτάνουν στο αποτέλεσμα] θα μπορέσεις πλέον να περάσεις στην άλλη μεριά του «ίσον».<br /><br />Κάθε «λάθος» λοιπόν που κάνουμε, σχεδόν πάντα μεταφράζεται ώς μια κίνηση που δεν είναι αρκετή για να φτάσουμε στον στόχο μας. Ποτέ όμως δε σκεφτόμαστε τη πιθανότητα του ότι κάθε «κουτσή» κίνηση είναι κι ένα βήμα πιο κοντά. Αν κάτσεις και αθροίσεις τα λάθη σου, μόνο τότε θα καταλάβεις τί έκανες σωστά ή τί χρειάζεται να διορθώσεις.<br /><br />Τότε θα μπορέσεις να γράψεις πιο σωστά αυτό που θες και να σβήσεις επιτέλους εκείνο το αγχωμένο τσιγάρο που είχες αναμένο όσο έψαχνες το λάθος..<br /></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"> </div><div align="justify"> </div><div align="justify"><br />Στάθης Σαντιμπάμπας του Σπυρίδωνα και της Σύλβιας το γένος 6-Enter<br /><br /><br /></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br /><br />Αγαπητή Στάθης,<br /></div><div align="justify"><br />Κάποια πράγματα πάνε σε ζευγάρια επειδή έτσι είναι καλύτερα. Όπως η Μαρινέλλα με το κρασί, η Μαρινέλλα με τον Χατζή, η Μαρινέλλα με τον Ρέμο και η Μαρινέλλα με τη Μαρινέλλα.<br /><br />Αλλά επειδή δε μου αρέσει η Μαρινέλλα ας μιλήσουμε για λάθη.<br /><br />Εμείς οι μικροί κι ανόητοι θνητοί (δεν ξέρω κανέναν μη θνητό δηλαδή εκτός από τον Μακλάουντ) πιστεύουμε ότι όλα μπορούμε να τα διορθώσουμε. Μα με μπλάνκο, μα με σβήστρα όλα μπορούμε να τα σβήσουμε.<br /><br />Και ξαφνικά έρχεται ο Χαρδαβέλλας και ο Μασάρου Εμότο να μας πουν πως τα πάντα καταγράφονται και τίποτα δεν σβήνεται. Κι όλα αυτά χάρη στους δεσμούς του νερού και την ποικιλία τους. Έτσι λέει το νερό κρατάει μνήμες και τις κουβαλάει μαζί του για πάντα.<br /><br />Και θα μου πεις σκασίλα μου . Το νερό ας κρατάει ότι θέλει. Εγώ μπορώ να κρατάω ότι μου αρέσει; Φυσικά. Μόνο που δεν υπάρχουν γόμες και μαγικά σβηστήρια για τα “άστοχα λόγια” και τα “αγχωμένα τσιγάρα”. Έτσι όλα αυτά θα πρέπει να στριμωχτούν σε ένα μικρό κι ανήλιαγο κομματάκι στο τσερβέλο μας και να μείνουν εκεί κρυμμένα στον αιώνα τον άπαντα.<br /><br />Αλλά επειδή δεν φτάσαμε ακόμα (οι περισσότεροι τουλάχιστον από εμάς) στην Ζεν κατάσταση που θα έπρεπε, αυτά από καιρό σε καιρό ξεμυτίζουν αυθαίρετα και κόβουν βόλτες στο συνειδητό μας.<br /><br />Οπότε το θέμα δεν είναι πόσα μπορούμε να σβήσουμε ή πως αυτά θα τα διορθώσουμε ή θα μας πάνε παρακάτω, αλλά πιο απλά αν μπορούμε να τα διαχειριστούμε χωρίς να κάψουμε φλάτζες.<br /><br />Μπορούμε;<br /><br /><br /><br /><br />Πάντα δική σας,<br /><br />Η Θεία<br /><br /><br /><br />ΥΓ. Δεν ξέρω αν μπορούμε. Αλλά πάντα είναι μια καλή ευκαιρία να προσπαθήσουμε…<br /></div><div align="justify"></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-59211240947382919702007-11-01T09:30:00.000+02:002007-11-02T05:48:42.395+02:00Γραψαρχιδίνη (Ή Εισαγωγή Στον Σταρχιδισμό)<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5eFmk4XOJ29fHxTFDUHquJ4eZV-dx-r3LjZi-Jkys96y2_e6pBcbnFgzrpBpv4ZPds8YAvl0ipu1ZFqvpTyt8D8gt9ByqQdW2OKECn_stqj7RrFv6kBJpJTHpMXbgcjP_Vhgk6BamF_M/s1600-h/creation+lol.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128015614503825586" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5eFmk4XOJ29fHxTFDUHquJ4eZV-dx-r3LjZi-Jkys96y2_e6pBcbnFgzrpBpv4ZPds8YAvl0ipu1ZFqvpTyt8D8gt9ByqQdW2OKECn_stqj7RrFv6kBJpJTHpMXbgcjP_Vhgk6BamF_M/s320/creation+lol.JPG" border="0" /></a> <div align="justify"><span style="color:#666666;">Επειδή καμιά φορά οι εξελίξεις τρέχουν πιό γρήγορα απο την σκιά μου, δύο γράμματα ήρθαν ταυτόχρονα για το ίδιο θέμα.. ένας ρωτάει κι ο άλλος απαντάει.. τελικά ακόμα και ο σταρχιδισμός δεν είναι στ'@@ σας ...</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;">Η Θεία θα επιστρέψει με περισσότερες απαντήσεις την επόμενη φορά...</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span> </div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span> </div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span> </div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify">Ksana-mana kalispera sas… </div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br />eimai ekeini I psixi apo to iperperan,me ton pastourma kai ta toiayta…..</div><div align="justify"><br />Epeidi sto teleytaio grammataki peri “orizo” ktl eida kato sto Y.S something about adiaforia,tha ithela na theso KSANA tin dikia m apopsi….<br />Theoro oti to gegonos na grafeis ta panta st arxidia sou dn einai kako….oute to na adiaforeis einai kako apla prepei kai sta 2 na yparxei ena orio…<br />1on: den mporeis na endiaferesai kai na noiazesai gia olous k gia ola gyro sou giati ftaneis se ena simeio na min se noiazei ti ginetai me tin parti sou…<br />2on:pistepse me to ekana-epatha-ematha.<br /><br />Dld giati kapoios tha prepei na rotaei panta gia ton allon,na einai sto psaksimo gia to ti simvainei ston allon,kai poly apla na min tou pernaei PAGERA adiafora(opos leei kai mia timimeni psixi(sinadelfisa)) to otidipote kai na simvainei…???i mipos prepei na leme panta “nai pes mou na se voithiso”, h “nai sou exo ti lisi”…ante kai gamisou re file kai katse skase k vres to monos sou…ADIAFORO…polles fores ta leme gia na fanoume kaloi kai apodektoi apo tous allous = kai kala sou deixno oti noiazomai,asxeto oti apo mesa mou leo “popo ti priksas”.<br />Gnorizo atoma pou me epitixia exoun efarmosei afto to “adiaforo” sti zoi tous,kai polloi apo aftous exoun kataferei na apovalloun ena peritto agxos to opoio tous katevale kairo…ena agxos allon,to opoio gia akiro logo eixan fortothei oi idioi…I mallon o logos einai pasifanestatos-epeidi opos eipa ithelan na einai oi kaloi…<br />DISTIXOS st’arxidia mou(2o skelos tou grammatos)..<br /><br />St’arxidismos einai mia ennoia opou emmmm…..(as afisoume kalitera tous eidimones na aposafinisoun k na ermineusoun ton oro,anti emou..tha t kanoun kalitera)…einai me apla logia mia leitourgia tou anthropinou nou I opoia se othei na grafeis anthropous kai katastaseis sta @@ sou xoris na se noiazei k ka8olou –(tromero,dokimasteto)..to xo kanei arketes fores..kai pio palia epiase(tora thelo refill sto melani mou)!kai mena prepei arketes fores na me exoun grapsei ekei,kai mallon tha itan poly pio oraia I aisthisi pou dn asxolithikan me tin parti mou!!!!sovara!!....<br /><br />KAI idou I aporia….giati prepei na MIN adiaforoume gia katastaseis pou mas xalane,kai kathomaste kai asxoloumaste gnorizontas oti tha ginoume xeirotera??<br />Apaito apo tin sofi theia na mas fotisei pali…<br /><br />A…<br /><br />Kai ekeini I psixi pou me diorthose tin teleutaia fora,an xreiastei,na to ksanakanei…<br /><br />P.s …tpt..<br /></div><br /><br /><br /><br />Ανώνυμος ,<br /><div align="justify"></div><div align="justify"><br />‘Στ’αρχιδια μου’, θεόσταλτη φράση. Γεμίζει το στόμα σαν μπιφτέκι από το Γάιδαρο(απίστευτο φαγάδικο με τρελές μερίδες και πιασοκωλαδικες τιμές), φουσκώνει το στήθος σαν σιλικόνη και σηκώνει τη μύτη σαν επέμβαση του Φουστάνου. Και ρωτά ο ποιητής(όχι ο Φανφάρας):πόσο ακόμα θα ακούω αυτή τη φράση κι όλοι θα έχουν την εντύπωση πως ο Eastwood είπε την grand κλασσική ατάκα από το Dirty Harry σε trendy έκδοση ?Να σας πω την αλήθεια μου ( όχι δεν είναι μαύρη) ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται τόσο μα τόσο cool να είσαι σταρχιδιστής(ή κατά περίπτωση σταρχιδίστρια, αφού κι η βιολογία έδειξε ότι σε κάθε καθώς πρέπει, in, απελευθερωμένη γυναίκα κατά καιρούς φυτρώνουν απ’αυτά). Ναι μεν καταλαβαίνω την ανάγκη κάποιων, κάποτε να το παίξουν Φούντας και να πουν ‘άντε γαμήσου’ ή να βάλλουν ρύζι για μάτια και να τη δουν Κινέζοι, αλλά αυτό δεν είναι σταρχιδισμός, αλλά αδιαφορία και μάλιστα μεμονωμένη. Όμως το να είσαι σε μια μόνιμη απάθεια, άρνηση ή νιρβάνα για οτιδήποτε, τρία πράγματα μπορεί να σημαίνει: α) είσαι ο Βούδας κι έχεις λύσει το απίστευτο πρόβλημα της διαδοχής β) όλη η Ομόνοια και ο μαγικός ζωμός που σερβίρει κυλάει στις φλέβες σου γ) περνάς την όμορφη τριετία 18-21 που ο προ-προ-προ πάππος σου ονόμασε εφηβεία. Κι αν ανήκεις σε αυτό το ηλικιακό group έχει καλώς, αν όμως κοιτάς τις φωτογραφίες της πενταήμερης και είσαι σαν το πριν και το μετά των Bodyline όχι σε μήνες αλλά σε χρόνια, τότε έχεις πρόβλημα. Γιατί, όπως και να το κάνεις, μόνο προβληματικός μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος αρνείται μόνιμα να πάρει θέση, να δει τι παίζει γύρω του και να έχει άποψη, να δει τουλάχιστον τις συνέπειες των πράξεων του και να αναλάβει ευθύνες. Ούτε μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος σταρχιδιστής μπορεί να έχει προσωπικότητα, και συνεπώς να αξίζει την προσοχή μου/μας, όταν αυτή προσδιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά από τα παραπάνω. Τ’αρχίδια ήταν, είναι και θα είναι μέρος όπου φυλάσσεται το (γευστικό για μερικές/ους) σπέρμα, δεν είναι ούτε άποψη ούτε στάση ζωής. Νυν παραγωγός της Warner και πρώην ανεξάρτητος κινηματογραφιστής είχε δηλώσει το πολύ σωστό:’μερικές φορές πρέπει να είσαι σε θέση να μπορείς να πεις στ’αρχίδια μου όλα’, ωστόσο αν αυτό το κάνεις καραμέλα mentos δεν λέγεσαι απλά σταρχιδιστής, λέγεσαι ανεύθυνος και τίποτας (Παγκαλικός προσδιορισμός). Δεν με νοιάζει αν ασχοληθείτε….στ’αρχίδια μου<br /></div><br /><div align="justify"></div><div><br />...Choose Life...</div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-29706440225078490952007-10-24T19:21:00.000+03:002007-10-24T23:01:17.272+03:00Μην Προσπαθείς Να Γίνεις Πούστης Με Τον Κώλο Μου<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOHkT-yGfmzTzJJuv3r8gnztd8122NzlDPZVdE1RzfD3VEumbXQNVgYuTfCfPlrbiQb2A6nY3Lp72MNeJwjvxcG5WSKi2B9jiabzYo4RbFzK7BNy4TkyXj_kdjWSWsyEUE7lcgt2hh6YA/s1600-h/243638328_83ac39c1fd.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5124940337361750754" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOHkT-yGfmzTzJJuv3r8gnztd8122NzlDPZVdE1RzfD3VEumbXQNVgYuTfCfPlrbiQb2A6nY3Lp72MNeJwjvxcG5WSKi2B9jiabzYo4RbFzK7BNy4TkyXj_kdjWSWsyEUE7lcgt2hh6YA/s320/243638328_83ac39c1fd.jpg" border="0" /></a><span style="font-family:arial;">Ο/Η EvilVsAngel άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας:<br /><br />Me aformh merika skorpia logia, poy akousa xtes sto deltio eidhsewn ka8ws perimena na sta8w me anoixto to stoma ston odontiatro moy, peri syntaksiodothshs to swthrio etos 2055 exw na pw oti oi skeletoi den krybontai sthn ntoulapa opws egrapse o "anwnymos" alla stis filies mas...re den gamiomaste lew egw? 3 kai kaloi ... perissoteroi pane se partouza kai egw thelw sxesh...(auto dhlwse h Tzoulia Alexandratoy)...Koinokthmosynh kai symposia agaphs kalytera na parw ton kafe moy kai na paw na katsw sta skalakia toy Syntagmatos na ton piw...perissoterh alh8eia tha brw ekei koitazontas toys omoious moy na perpatoun alloi me to kefali katw kai alloi me to kefali na phgainei pera dw8e analoga th mousikh paizei to i-pod toys. S' agapw m' agapas...ti les? Sovara??? Otan teleiwseis eidopoihse me na bgalw hxo kai mhn ksexaseis na moy aleipseis thn plath me vazelinh giati to samari moy afhnei kokkiniles!!! Xtes to brady diavasa ena ar8ro poy milouse gia thn diaxeirhsh toy 8ymoy, auto poy krathsa htan "an den 8elete na dwsete perissoterh entash tote apla kante ton allon na bare8ei". Misos vs Agaph akoma kalytera ADIAFORIA. Tha se kathgorhsoun kai gia auto? E kai? Etsi ki alliws ena megalo "kathgorw" exei typw8ei me peritexno tatoo sto metwpo soy apo thn wra poy genniesai. Ti mporeis na kaneis gia auto? Kane ena deutero tatoo "Ask me if i care". Ksespase mhn to kratas mesa soy giati tha exeis xtisei to nao toy misous...Kai poios eisai esy pou tha moy peis ti tha kanw me tis skepseis moy...poy ksereis ti ikanothtes exw egw? Mporei na ta fyllaw mesa moy kai na tous rixnw oksy kai na xanontai giati swnei kai kala na katalhgoun se "psyxologika problhmata"? Kai sthn telikh egw goustarw na ta krataw kai na ta 8ymamai. Mporei auth h katastash na me krataei me ta matia anoixta. Genika thn exoume dei "yperanw" kai "krites" stis zwes twn allwn ...As akousoume epitelous to gamhmeno to ksypnhthri kai na shkw8oume apo to krevataki mas...<br />Giati na orizw egw oti einai kako to 17xrono na xalaei th mish toy mera sto internet?<br />Giati na orizw egw oti einai kako na xalaei kapoios ena mis8o sta rouxa?<br />Giati na orizw egw oti einai kako na kanei xrhsh narkwtikwn kapoios?<br />Giati na orizw egw oti einai kako o allos na travaei malakia?<br />Giati na orizw egw oti einai kako h allh na ksexnaei me poion koimh8hke to prohgoumeno brady?<br />Giati na orizw egw poso pshla tha phdhksei o allos otan toy lew "PHDA"?<br />MHN PROSPA8EIS NA GINEIS POUSTHS ME TON KWLO MOY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! </span></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:Arial;"></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><p><span style="font-family:arial;"></p><div align="justify"><br />Αγαπητή EvilVsAngel,<br /></div></span><span style="font-family:arial;"><div align="justify"></div><div align="justify"><br />Βρήκα αυτό το κείμενο σαν σχόλιο, κρυμμένο και θαμμένο στο πανηγύρι των σχολίων. Ξέρω ότι ήθελε να παίξει μαζί με τα άλλα σχόλια, να υπάρξει ήσυχα και ειρηνικά σαν μια σκέψη δίπλα τους, αλλά μπορούσα να του δώσω δική του στάση και υπόσταση και το έκανα.<br /><br />Κανείς δεν έχει τη μαγική ικανότητα να σε ορίσει, να ορίσει τα δικά σου προσωπικά, μικρά ή μεγάλα, όρια, εκτός από εσένα την ίδια. Σε άμεση και μαθηματικά προσδιορισμένη αναλογία, τα δικά σου παραθυράκια θα αφήσουν κάποιον να μπει και να σου υποδείξει τι και πως.<br /><br />Δεν έχουμε λόγο να γίνουμε κριτές στη ζωή των άλλων. Ειδικά όταν δεν έχουμε κρίνει ποτέ τη δική μας ζωή. Υπάρχουν όμως δύο μεγάλες σχολές «κριτών». Αυτοί που προβάλλουν την καμπούρα τους στην πλάτη των άλλων εθελοτυφλώντας για τη δική τους καρκινοπάθεια και αυτοί που προσπαθούν για κάποιο λόγο να αλλάξουν τον μικρόκοσμό τους και όσους ανθρώπους χωράει αυτός.<br /><br />Θα όριζες αν ο 17χρονος γιος σου ξοδεύει όλη τη μέρα του, μόνος μπροστά σε έναν υπολογιστή;</div><div align="justify">Θα όριζες το αν όλες οι οικονομίες της μητέρας σου θα πήγαιναν στα ψώνια, τη στιγμή που δεν της φτάνουν για να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαί;<br />Θα όριζες τον αν ο καλύτερος σου φίλος παίρνει ναρκωτικά, τη στιγμή που κινδυνεύεις να τον χάσεις, σαν προσωπικότητα ή σαν παρουσία;<br />Θα όριζες το αν θα σε θυμόταν κάποιος μετά από μια νύχτα;<br />Θα όριζες τα πράγματα που θέλεις και ζητάς από τους ανθρώπους που διάλεξες να μοιραστείς τη ζωή σου;<br />(δεν ξέρω αν είναι κακό ο άλλος να τραβάει μαλακία…)<br /><br />Πες με ρομαντική. Πιστεύω στην αγάπη. Στην ανθρώπινη, ανιδιοτελή και αβίαστη αγάπη. Δεν φυτρώνει από μόνη της. Όλοι προσπαθούμε γι’ αυτήν. Φτάνει να μην της κλείνεις την πόρτα. Άλλωστε το λέει και ο Αγγελάκας:<br /><br />Υπάρχει αγάπη. Υπήρχε από πάντα…<br /><br /><br />Η Θεία<br /></div><div align="justify"><br />ΥΓ. Για την αδιαφορία θα μιλήσουμε την επόμενη φορά. Είναι ένα θέμα από μόνο του.</span></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-88314707644992531552007-10-19T12:37:00.000+03:002007-10-23T04:30:45.358+03:00Το Μανιφέστο ενός Απάλευτου - Μέρος Δεύτερον: Τί πουλάτε;<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg34AQvGj8sTQSTxhccLuWU8LLqsdPnxRNBfM_w7YHlt-IbglQtx10WMYecrHN38b3Z64HebU9xBs-1QiiQqVUa-HwEaDIDYXr0Vj89nO8uyQmlX1ZHvK1HPEE_uJKzQiaUboRdqJzd9WA/s1600-h/image014.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5122983227281365506" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg34AQvGj8sTQSTxhccLuWU8LLqsdPnxRNBfM_w7YHlt-IbglQtx10WMYecrHN38b3Z64HebU9xBs-1QiiQqVUa-HwEaDIDYXr0Vj89nO8uyQmlX1ZHvK1HPEE_uJKzQiaUboRdqJzd9WA/s320/image014.jpg" border="0" /></a> <span style="font-family:arial;">-Ασυναρτησίες ξημερώματα Σαββάτου.</span><span style="font-family:arial;"><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"><br />Ό,τι και αν πουλάς, δεν αγοράζω.. Ευτυχία σε 12 άτοκες δόσεις. Τί να τους κάνεις τους φίλους όταν μπορείς να νοικιάσεις ένα DVD και να περάσεις 2 ώρες μπροστά από μια οθόνη; Η ταινία δεν σου ζητάει πολλά. Δεν θα σε πάρει στις 3 το πρωί να σε ζαλίζει επειδή χώρισε με την γκόμενά της. Ίσα-ίσα, σου υπόσχεται να σε πάρει για λίγο μακρυά από όλα τα καθημερινά προβλήματα. Τί θες να δεις; Περιπέτεια; Δράμα; Ρομαντική; Κωμωδία να γελάσεις; Κονσέρβα διασκέδαση για αποβλακωμένα ανθρωπάκια.</div><br /><div align="justify">Νομίζεις μπορείς να αντισταθείς; Καλός μαλάκας είσαι κι εσύ. Οι άλλοι είναι οργανωμένοι ρε! Έχουν ολόκληρο επιτελείο από ειδικούς: τί σε τραβάει, τί σε εξιτάρει, τί σου ανοίγει την όρεξη, τί σου την σηκώνει.. Το'χουν σπουδάσει το αντικείμενο. Τίποτα δεν είναι αφημένο στην τύχη. </div><div align="justify"><br />Και αν τελικά καταφέρεις να αντισταθείς, δεν τρέχει και τίποτα. Υπάρχουν και άλλα κορόιδα που θα τσιμπήσουν το δόλωμα. Ένα καλό γκομενάκι δίπλα σε ένα αυτοκίνητο; Με έπεισε.. Θα το πάρω! Χυμός που σε γεμίζει θετική ενέργεια; Καλό ακούγεται.. Και μόλις το πάρεις νιώθεις μια αίσθηση ότι κάτι λέιπει. Α ναι, σου υποσχέθηκαν ευτυχία, αλλά μάλλον σε κορόιδεψαν.</div><br /><div align="justify">Δεν είναι μόνο ότι αγοράζεις.. Είναι που σε βάζουν να πουλήσεις και τον εαυτό σου. Γιατί σε τελική ανάλυση, money makes the world go round. Πουλάς τον χρόνο σου, για να αγοράσεις την ευτυχία που σου πουλάνε. Και όταν αρχίσεις και βλέπεις ότι το προϊόν είναι σκάρτο, απογοητέυεσαι. Αλλά εσύ φταις μαλάκα. Αν δεν έχεις καταλάβει πώς πάει το παιχνίδι, πρόβλημά σου.</div><div align="justify"><br />Πρέπει να υπάρχει και εναλλακτική όμως, δεν πρέπει; Όποιος την βρει, να την φέρει πίσω. Εγώ την έχασα, κάπου στην πορεία. Ο ευρών αμοιφθήσεται.</div><div align="justify"></div><br /><div align="justify">~ ~ ~ ~ ~ ~<br /></div><br /><div align="justify">Υπογραφή: I don't wrestle her© - Το σωτήριον έτος 2007<br /></div><div align="justify"> </div><div align="justify">~ ~ ~ ~ ~ ~</div><div align="justify"><br /></div><br /><div align="justify">Υ.Γ. 1: Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο; (κλεμμένο, αλλά δεν θυμάμαι από που.. Μην ζητάτε να πληρώσω πνευματικά δικαιώματα, δεν έχω μια, ούτε για την ατάκα, ούτε για τα mp3 που κατεβάζω).<br /></div><br /><div align="justify">Υ.Γ. 2: Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα.<br /></div><br /><br /></span><br /><span style="font-family:arial;"><br /><div align="justify"></div><p>Αγαπημένε Απάλευτε, </p><div align="justify"><br />Πάντα υπάρχει εναλλακτική. Αλλιώς το blog μου θα ήταν άδειο. Εναλλακτικές πουλάω και μάλιστα με ευκολίες πληρωμής. Για κάποιο λόγο δεν μπορείς να δείς το τέλος του τουνέλ κι αν αχνοφέγγει, επειδή κοιτάς σε λάθος μεριά. Ίσως φταίει που δεν την παλεύεις. Αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρη.</div><div align="justify"><br />Όντως έχεις δίκιο. Υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία που ψάχνει να βρεί το αδύνατο σημείο σου (κι αυτό είναι μείον σου, κι αυτό είναι μείον σου) και να σου πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Που και μεταξωτές κορδέλες στην τελική να σου πουλούσε πάλι άχρηστες σου είναι. Η μαγκιά είναι οτι σε πείθει για την χρησιμότητα της κορδέλας και ειδικά της μεταξωτής. Σου γίνεται απαραίτητη μια μεταξωτή κορδέλα και μετά άλλη μια κι ακόμα μια. Μέχρι που ξυπνάς ένα πρωί και έχεις πήξει τον τόπο στο μετάξι αλλά δεν ξέρεις τι να το κάνεις τελικά.</div><br /><div align="justify">Δεν είναι αυτοί έξυπνοι. Εσύ είσαι ο βλάκας. Πως είναι δυνατόν να εκμεταλεύονται εκείνοι τα σώψυχα και κρυφά σου σημεία, που σαν κόρη οφθαλμού φυλάς και κρύβεις απο τον ήλιο; Καλά και σου κάνουν. Αν είχες φροντίσει απο μόνος σου να ανοίξεις τα παραθυράκια σου και να αερίσεις το αχούρι που έχεις για κεφάλι, δε θα έμπαινε ο κάθε Χολιγουντιανός ψυχοφθόρος παράγοντας να στο παραβιάσει και να στο εκμεταλευτεί.</div><div align="justify"><br /><strong>Θα χρειαστούμε: </strong></div><div align="justify">Μπόλικο κουράγιο<br />Βαθιές ανάσες </div><div align="justify">και πολύ, μα πάρα πολύ νερό<br /></div><div align="justify"><strong>Εκτέλεση: </strong></div><div align="justify">Οπλιζόμαστε με κουράγιο και παίρνουμε βαθιές ανάσες. Όρισε τον εαυτό σου. Βάλε τα όρια σου. Ξεχώρισε τι σου αρέσει πραγματικά και τι όχι. Τα υπόλοιπα άστα στο πιάτο μαζί με τα κουκούτσια. Τι σημαίνει σκάρτο; Κάνε μια αναθεώρηση του δικού σου προσωπικού Συντάγματος. Στο τέλος πιές και το νερό. Βοηθάει και στα νεφρά. (Για περαιτέρω βοήθεια χρεώνω 50 €/ωρα)</div><div align="justify"><br />Το αν και το τι θα τσιμπήσεις απο την πιατέλα που σου προσφέρουν το καθορίζεις εσύ και μόνο εσύ. Κι αυτό είναι υπέροχο. Αυτό ξέρεις, στα παλιά τα χρόνια, έκανε τον κόσμο να γυρίζει. Ακόμα το μπορεί. Δωσ' του μια ευκαιρία.</div><div align="justify"><br />Και όπως είπε και ο Μανώλης Φάμελλος "Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει....".</div><br /><div align="justify"><br />Κλασσικά, </div><div align="justify"><br />Η Θεία</div><br /><br /><div align="justify"><br />ΥΓ1. Υπήρξαν πολιτισμοί μέχρι τις μέρες μας που ορίζουν την ζωή μετά τον θάνατο (η γιαγιά μου είναι απόλυτα πεπεισμένη πχ.) και κάποιες φυλές στην Αφρική πίστευαν πως η πραγματική ζωή είναι όταν κοιμόμαστε. Άντε βγάλε άκρη...</div><br /><div align="justify">ΥΓ2. Οτι λάμπει δεν είναι χρυσός. Μπορείς όμως πάντα να το πουλήσεις για τέτοιο. Αν δεν μπορείς να αντισταθείς για να αγοράσεις, μπες κι εσύ στο αντίπαλο στρατόπεδο και ξεκίνα να πουλάς. Μπορεί να βγάλεις και κάνα φράγκο.</span></div><br /><a href="http://www.sync.gr/claim/1o0RTn5hDdCg" rel="sync"></a>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-78129858771044644252007-10-15T16:35:00.000+03:002007-10-15T16:39:42.795+03:00Η Γνώση<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCKFV8G1pTQjuhxShi2OeEGBLIYObKeKDPCTPk7Ux2rg2g6ospmItAumeJncPPvqMU43G7uOWVyQtCNh2cobkTW5-bTAM_cDl1PZuRNv5SKkTBGixDGFH-gSfJjQ6peoMUgGsHlGPjFOk/s1600-h/36209gini_w.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5121557336793799154" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCKFV8G1pTQjuhxShi2OeEGBLIYObKeKDPCTPk7Ux2rg2g6ospmItAumeJncPPvqMU43G7uOWVyQtCNh2cobkTW5-bTAM_cDl1PZuRNv5SKkTBGixDGFH-gSfJjQ6peoMUgGsHlGPjFOk/s320/36209gini_w.jpg" border="0" /></a>Καλην εσπεραν και από εμενα….<br /><br /><br />θα ηθελα να θεσω το εξης ερωτημα : τι είναι ομοφυλοσκυλια???? εχει καμια σχεση με την ομοφυλοφυλια μεταξυ των σκυλων??? αλλα προφανως όχι διοτι όπως εχει προαναφερθει ειδα και για κατι πιγκουινους μεσα…επισης αυτό συμβαινει μονο στην νοτια ζιμπαμπουε??? εμεις δηλαδη δεν εχουμε δικαιωμα στη γνωση περι των ομοφυλοσκυλων πιγκουινων????????????...<br /><br />χμμμ..και θελω να θεσω ακομα ένα φλεγον ερωτημα…γιατι τα τσιγαρα που κανω αυτή τη στιγμη μου μυριζουν σαν παστουρμας όταν είναι σβηστα??? ονοματα δεν λεμε εταιριες δεν θιγομεν….να τονισω ότι ουδεποτε βρεθηκαν πλησιον παστουρμα,και οτιδηποτε σχετικο με αυτο….<br /><br />περιμενω απαντησεις στα ερωτηματα μου αυτά διοτι ότι μαθαινει κανεις καλο είναι….<br /><br />μια ψυχη από το υπερπεραν…..<br /><br />(τουλάχιστον ο άνθρωπος ξέρει να με διορθώνει την κατάλληλη στιγμή ρε αδελφέ….μωρέ μπράβο χάρισμα…!!(to theia))<br /><br /><div align="justify"> </div><div align="justify"> </div><div align="justify"> </div><div align="justify"> </div><div align="justify"> </div><div align="justify"><br /><br />Αγαπητή Ψυχή Από Το Υπερπέραν,<br /><br />Τα χαιρετίσματα μας σε όλους εκεί τους δικούς μας ανθρώπους στο μακρινό και εξωτικό υπέρ-πέρα, κι ακόμα πιο μακριά.<br /><br />Χαίρομαι καλή μου ψυχούλα που ρωτάς για την ομοφυλοσκυλία των πιγκουΐνων. Η ομοφυλοσκυλία των πιγκουΐνων δεν είναι ένα φαινόμενο που λαμβάνει χώρα μόνο στην Νότια Ζιμπάμπουε. Συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλο τον πλανήτη. Απλά εκεί οι εν λόγω πιγκουΐνοι δεν είναι ελεύθεροι να μοιραστούν τη χαρά της ομοφυλοσκυλίας λόγω της αναρχικής αυτόνομης δικτατορίας που έχει επιβάλει το καθεστώς των Πατάταζ. Το θέμα δεν θα έπρεπε καν να σε αγγίζει όμως από τη στιγμή που έχεις ένα σωρό προβλήματα δικά σου να διαχειριστείς κι εσύ τα παραβλέπεις για να μάθεις καινούρια και μακρινά. Μόλις λύσεις τα δικά σου προβλήματα (ποτέ δηλαδή) θα είσαι έτοιμος να λάβεις τη γνώση και για την ομοφυλοσκυλία των πιγκουΐνων της Νότιας Ζιμπάμπουε. Θα περιμένω μέχρι τότε για να το συζητήσουμε εκ νέου.<br /><br />Τα τσιγάρα γενικά έχουν μια κακή συνήθεια να μυρίζουν περίεργα. Είναι μια ειδική φόρμουλα για να μας θυμίζει να αδειάζουμε τα τασάκια κάθε εθνική εορτή ή επίσημη αργία. Επίσης είναι ένας ειδικά σχεδιασμένος μηχανισμός για να σε αποτρέπει κάθε φορά που θέλεις να τσακίσεις στην τράκα τη μανούλα σου. Τα Απόλλων-Τρακαστράτος πάντα μυρίζουν παστουρμά. Μία είναι η λύση. Μην ξεμένεις από τσιγάρα. Δοκίμασε το και θα με θυμηθείς.<br /><br />Σε κάποια πράγματα σε συγχωρώ Ψυχούλα επειδή είσαι μια μικρή και απαίδευτη ψυχούλα. Ποτέ ότι μαθαίνεις δεν είναι καλό. Και μπορώ να στο αποδείξω. Στο σχολείο σε έστελναν να μάθεις. Ανάθεμα κι αν έμαθες όμως. Τώρα σπουδάζεις για να μάθεις . Επίσης ανάθεμα. Οπότε δεν μαθαίνεις.. τυραννιέσαι και τυραννάς. Από κει και πέρα ότι μαθαίνεις το παίρνεις μισό και από φήμες. Άρα μόνο ζημιά μπορείς να κάνεις με τη σιγουριά της ημιμάθειας. Φιλική συμβουλή: Σταμάτα να μαθαίνεις. Όσο κάτι δεν το ξέρεις, απλά δεν υπάρχει και όλοι ζούμε πιο ήσυχοι μέσα στις ανήσυχες ζωές μας.<br /><br /><br />Η Θεία<br /><br /><br />ΥΓ. ΠΑΝΤΑ ξέρω να σας διορθώνω ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Γι’ αυτό δε μου μιλάει κανείς πια…</div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-42971449024813794582007-10-10T16:41:00.000+03:002007-10-11T03:11:39.888+03:00Γιατί Μπαμπά;<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-hh4vH-Z24_TkDM4Ck7ii833SsuecONHuu8074aukp8PC89YTdlCe9VU6TM-aU1u5a4BVaLHvaeHJwjOFP8uMPSgELbXY09rDMkymGthJ0qD8JLEQ2tCx6GpXDYZjgFY1mHIYxrxIDm0/s1600-h/jlvn63l.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119703306786298306" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-hh4vH-Z24_TkDM4Ck7ii833SsuecONHuu8074aukp8PC89YTdlCe9VU6TM-aU1u5a4BVaLHvaeHJwjOFP8uMPSgELbXY09rDMkymGthJ0qD8JLEQ2tCx6GpXDYZjgFY1mHIYxrxIDm0/s320/jlvn63l.jpg" border="0" /></a><span style="font-family:arial;"> "στείλε ό,τι σε προβληματίζει και θα σου βρούμε την οικονομικότερη και άμεση απάντηση που θα μπορούσες να βρεις".<br /><br />ΟΚ λέω. Ας το δοκιμάσω. Ανοίγω τη σελίδα του καθαρτήριου να δω πώς χειρίστηκε τους άλλους ασθενείς. Μην πάω και στα κουτουρού δηλαδή.<br /><br />"τάδε έφη Θεία". Χμ ωραία ξεκινάμε, σκέφτηκα. Ντάξει θα είναι από κείνες τις ανεξέλεγκτες υποθέσεις του στυλ Ερωτοδικείου, αλλά το ξέρετε πόσοι άνθρωποι βρήκαν γιατρειά εκεί;<br /><br />Η ψυχρολουσία δεν άργησε να έρθει όμως... "Σάββατο, 6 Οκτώβριος 2007". Μάλιστα. Υγρή νύχτα αυτή της 6ης Οκτώβριος. Είνια από κείνες τις νύχτες που σε κάνει να αναπολείς, να θυμάσαι, να σκάβεις βαθειά μέσα στο λάκο της ψυχής σου. Το θέμα δεν είναι γιατί το κάνεις. Το θέμα είναι ότι το κάνεις. Κανείς δε θέλησε να μάθει γιατί η κότα πέρασε το φράχτη. Κανείς δεν αναρωτήθηκε εάν ξεπουπουλιάστηκε, εάν ξενυχιάστηκε, εάν θα ξαναβγάλει αυγά ο κώλος της. ΟΧΙ! το ζήτημα είναι εάν το κατάφερε. Και ναι σας λέω ότι το κατάφερε.<br /><br />Πάραυτα ο αρχικός προβληματισμός παραμένει. Γιατί να θελήσεις να ζητήσεις βοήθεια από τη Θεία. Τη Θείτσα μας! Αααα δεν ξέρεις τι ζουμερός άνθρωπος είναι η Θεία μας! Καταρχάς έχει την ατάκα έτοιμη. Δεν προλαβαίνεις να πεις μια λέξη και αραδιάζει με τέτοιο αριστουργηματικό τρόπο τις υπόλοιπες που θαρρείς ότι διαβάζει τη σκέψη! Θα πιάσεις τον ευαυτό σου να λέει "τι σκατά με νοιάζει εάν ο Βερόπουλος πουλάει φθηνότερα τις σερβιέτες?" ώσπου καταλαβαίνεις ότι το αθώο αυτό ον δεν μπήκε στο μυαλό σου αλλά στης χαζογκόμενας από πίσω. Που το κάνει ακόμα χειρότερο γιατί σημαίνει ότι σε διαπέρασε! Τόσο κουφιοκέφαλος είσαι ρε φίλε δηλαδή? Γι' αυτό και ζητάς από τη Θεία να σε γειάνει? Όλα έχουν όρια όμως αν και πλέον ο Ολυμπιακός έκανε νίκη εκτός έδρας εις τας Ευρώπας οπότε έχεις κι εσύ μια ελπίδα.<br /><br />Άλλωστε ο Freddy Mercury το είχε πει καθαρά: who dares to love forever? </span><br /></div><div align="justify"><a href="http://i189.photobucket.com/albums/z199/DinoS2K/move/rgrvetom.gif"><span style="font-family:arial;"><img style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand" alt="" src="http://i189.photobucket.com/albums/z199/DinoS2K/move/rgrvetom.gif" border="0" /></span></a></div><a href="http://i189.photobucket.com/albums/z199/DinoS2K/move/rgrvetom.gif"><span style="font-family:arial;"></span></a><br /><br /><p align="justify"></p><br /><br /><p align="justify"></p><br /><p align="justify"><span style="font-family:arial;">Τιμάτε με, </span></p><br /><p align="justify"><span style="font-family:arial;">Ποιητής Φανφάρας<br /><br /></p><br /><br /><div align="justify"><a href="http://i189.photobucket.com/albums/z199/DinoS2K/move/rgrvetom.gif"><span style="font-family:arial;"></span></a></div><br /></span><div align="justify"><br /><br /><br /><br /><span style="font-family:arial;">Αγαπητέ Κύριε Φανφάρα,<br /><br /><br />Ευκόλως διεπιστώσαμε πως φανφαρολογείτε. Διαθέτετε και το όνομα και τη χάρη. Τα συγχαρητήρια μας, απο όλα τα παιδιά της παραγωγής.<br /><br />Κατά τ' άλλα κάνετε ένα τραγικό λάθος. Πλήθος κόσμου έχει ασχολήθει στο παρελθόν με το αιώνιο ερώτημα "Γιατί διέσχισε το κοτόπουλο το δρόμο;". Ανάμεσα στους κοτοπουλόγους γνωστοί μεγάλοι άνθρωποι έδωσαν τη δική τους ερμηνεία σχηματίζοντας αιρετικά παρακλάδια που έμειναν στην παγκόσμια ιστορία.<br /><br />ΜΩΥΣΗΣ (14ος – 13ος αι. π.Χ.) Και ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό. Και είπε στο κοτόπουλο: «Πρέπει να διασχίσεις το δρόμο». Και το κοτόπουλο υπάκουσε. Για να δοξαστεί το όνομα Αυτού.<br /><br />ΠΛΑΤΩΝΑΣ (427 – 347 π.Χ.) Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η αλήθεια.<br /><br />ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 – 323 π.Χ.) Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.<br /><br />MACHIAVELLI (1469 – 1527 μ.Χ.) Ο Σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα Μέσα, όποια κι αν είναι αυτά.<br /><br />GALILEO (1564 – 1642 μ.Χ.) Κι όμως, τον διέσχισε …<br /><br />DARWIN (1809 – 1882 μ.Χ.) Τα κοτόπουλα, στο πέρασμα των αιώνων, επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.<br /><br />FREUD (1856 – 1939 μ.Χ.) Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι αφόρητα καταπιεσμένη.<br /><br />KING Martin Luther (1929 – 1968 μ.Χ.) Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.<br /><br />Γιά την ιστορία αναφέρω πως η κυβέρνηση Σημίτη είχε αμφισβητήσει τη διαδρομή του κοτόπουλου και είχε δεσμευτεί για την ολοκλήρωση του έργου μετά τις εκλογές. Σας παρακαλώ να προσέχετε τι πληροφορίες δημοσιεύετε.<br /><br />Το μεγάλο ερώτημα δεν είναι γιατί να ζητήσεις βοήθεια από τη Θεία. Το περίεργο είναι γιατί να σε βοηθήσει η Θεία. Αλλά ζούμε σε περίεργους καιρούς και όλα πλέον μπορούμε να τα περιμένουμε. Τραγικό παράδειγμα, όπως αναφέρετε, η νίκη του Ολυμπιακού επί της Βέρντερ μέσα τους γερμανόφωνους Βρεμιώτες. Σκεφτείτε μόνο τους ατυχείς στοιχηματίες που έκλαψαν εκείνο το βράδυ αγκαλιά με τον κουβά.<br /><br />Και η απάντηση στο ερώτημα των Κουήν είναι μία. Ο Χαϊλάντερ δια στόματος Κριστόφ Λαμπέρ.<br /></span><br /></div><div align="justify"><span style="font-family:arial;"><br /><br />Η Θεία<br /><br /><br />ΥΓ. Μη λησμονείτε πως απο το Ερωτοδικείο ξεκίνησαν μεγάλα ονόματα της Σόου Μπιζ όπως η κυρία Ελένη Λουκά.</span><br /></span></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-17139218274639744672007-10-09T01:02:00.000+03:002007-10-09T16:02:17.668+03:00Το Μανιφέστο ενός Απάλευτου (ή απλά Ενός που δεν την παλεύει) - Ασυναρτησίες Παρτ 1<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq1MAD0f7RTF8a5ksrap980twqznK4jYWnGy1AcD3NV429hwJirRmEbKSj5wI095UBL_kd6LKhdhm4qz2MnoAKftvVZ8HbJRFBSkuvJt_SucX8f9WqWSsxDf90aqaWExCFuyRdskEygWY/s1600-h/apaleutos2.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119094362028104066" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq1MAD0f7RTF8a5ksrap980twqznK4jYWnGy1AcD3NV429hwJirRmEbKSj5wI095UBL_kd6LKhdhm4qz2MnoAKftvVZ8HbJRFBSkuvJt_SucX8f9WqWSsxDf90aqaWExCFuyRdskEygWY/s320/apaleutos2.JPG" border="0" /></a><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;">Όταν ξυπνάς το πρωί και αναρωτιέσαι "γιατί δεν την ξαναπέφτω να συνεχίσω να βλέπω κι εκείνο το ωραίο όνειρο", τότε ξέρεις ότι έχεις μπει στην Ζώνη της Απαλεψίας. </span></div><span style="font-family:arial;"><div align="justify"><br />Όταν μπαίνεις στο τρένο και βλέπεις όλους τους εξίσου κατεστραμμένους με εσένα και σκέφτεσαι "γιατί δεν εκτροχιάζεται το τρένο να γλυτώσει η ανθρωπότητα", τότε δεν την παλεύεις καθόλου. </div><div align="justify"><br />Υπάρχουν μέρες που η θέληση σου να σηκωθείς από το κρεββάτι είναι πιο αδύναμη από την βαρύτητα και χρειάζεται υπεράνθρωπες δυνάμεις για να ανοίξεις το ένα σου βλέφαρο. Όταν τελικά καταφέρεις και τις συγκεντρώσεις και είσαι και με τα δύο πόδια στο πάτωμα, μετα σου'ρχεται ξαφνικά η ιδέα ότι άλλη μια χάλια μέρα ξεκινάει. Και απογοητεύεσαι (ξανά). Τότε είναι που πραγματικά δεν την παλεύεις καθόλου, και ούτε πρόκειται να αλλάξει η μέρα σου προς το καλύτερο όπως θέλουν να ισχυρίζονται διάφοροι χαζοχαρούμενοι αισιόδοξοι. </div><div align="justify"><br />Επί της ευκαιρίας, θα ήθελα να αναφέρω ότι ο Κοέλιο είναι πολύ μεγάλος μαλάκας. Όχι φίλε μου, όταν θες κάτι πάρα πολύ το σύμπαν δεν συνομωτεί για να το αποκτήσεις. Κάνει το παν για να φτάσεις όσο πιο κοντά γίνεται, και μετά στο παίρνει από τα χέρια. Και μετά σκάει στα γέλια. Τουλάχιστον έτσι πάει στο εκτός Κοέλιο σύμπαν. Ας τον ενημερώσει κάποιος τον άνθρωπο επιτέλους! </div><div align="justify"><br />Αλλά υπάρχει λύση.. Όταν δεν περιμένεις τίποτα, ηρεμείς, χαλαρώνεις, και μπορείς επιτέλους να απολαύσεις τις μικρές χαρές της ζωής.. Οι οποίες είναι και τζάμπα, και αξίζουν και το τελευταίο σέντσι. </div><div align="justify"><br />Μην απελπίζεσαι φίλε κατεστραμμένε.. Πάντα υπάρχει φως στο τούνελ. Και συνήθως είναι μια αμαξοστοιχία που έρχεται κατα πάνω σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κοιτάς με το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει το τρένο να έρχεται κατα πάνω της: στοϊκά. </div><div align="justify"><br />~ ~ ~ </div><div align="justify"><br />Υπογραφή: I don't wrestle her© - Κλοπιράιτ Αθήνα 2007</div><div align="justify"><br />~ ~ ~ </div><div align="justify"><br />Υστερόγραφο: Λευτεριά στους ομοφυλόσκυλους πιγκουίνους της Νότιας Ζιμπάμπουε. Το δικαίωμα στην διαφορετικότητα είναι αναφαίρετο και αποκτημένο με πολλούς αγώνες μπαντμινγκτον.<br /><br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;"><br />Αγαπητέ Απάλευτε, </span></div><br /><div align="justify"><br /><span style="font-family:arial;">Διάβασα με μεγάλη προσοχή το γράμμα σου και θα ήθελα να συμφωνήσω με τις κατηγορίες σου για τον Κοέλιο. Το ότι πούλησε δε σημαίνει ότι είναι και σωστός. Άλλωστε μπορείς πάντα να διαλέξεις τι θα διαβάσεις. Μπορείς να διαβάσεις το καινούριο τεύχος της Βαβούρας που ήδη κυκλοφορεί, να ξεφυλλίσεις τον χειμερινό κατάλογο της Βικτόρια-Σίκρετ ή απλά να χαζεψεις τις ταμπέλες στο δρόμο. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;">Επίσης οφείλω να σε ενημερώσω ότι οι αγελάδες δεν κοιτάνε και τόσο στοϊκά ένα τρένο που έρχεται καταπάνω τους. Επειδή είναι σοφά και ιερά ζώα (γιορτάζουν του Αγίου ΜακΝτόναλντ του ΤαχύΣφαγέα) έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο και έχουν ξεκινήσει να τρέχουν μισή ώρα πριν την σύγκρουση. Απλά παίρνουν τον χρόνο τους. Και ξέρεις φίλε Απάλευτε... Η μάχη με τον χρόνο είναι πάντα άνιση. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;">Θα σε συμβούλευα να αφήσεις τις αμπελοφιλοσοφίες που ούτε έσυ ο ίδιος δεν πιστεύεις. Πως γίνεται να μην περιμένεις τίποτα την ίδια στιγμή που όλο σου το είναι έχει κρεμαστεί απο την οθόνη του μπρικιού που έχεις για υπολογιστή και περιμένει την δημοσιέυση της επιστολής. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;">Κατα τ' άλλα μιά χαρά σε βρίσκω. Έχω μια υποψία ότι δεν την παλεύεις. Αλλά πάλι δεν είμαι και σίγουρη. Θα περιμένω το επόμενο γράμμα σου για να βεβαιωθώ. </span></div><br /><div align="justify"><br /><span style="font-family:arial;">Η Θεία</span></div><br /><div align="justify"><br /><span style="font-family:arial;">ΥΓ. Η ομοφυλοσκυλία των πιγκουίνων και άλλων τροπικών ειδών θα αναλυθεί εκτενώς σε επόμενη δημοσίευση. Είναι ένα ηθικό ζήτημα που εμας σαν ηθικολόγους μας απασχολεί καιρό τώρα. Σε ευχαριστούμε που το ανέφερες.</span></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3976068918943045478.post-73602367991666801032007-10-06T00:33:00.000+03:002007-10-23T04:30:01.557+03:00Τρέξτε Να Προλάβετε.. Ανοίξαμε Και Σας Περιμένουμε!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfPmh30ZJFJjufet9n97F1wbfuOMCEqKjY5XYSXAf16DIxbpmIrJqvQdNyHjHZ3mitZM7vfpB3voqHr7WkA46pg3sB9j2izVNeRRDWUCD7mlaVh0BneeoUa4mVU66NfNdp11cdieVTxrw/s1600-h/fwto2.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5117975793630435586" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 377px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" height="240" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfPmh30ZJFJjufet9n97F1wbfuOMCEqKjY5XYSXAf16DIxbpmIrJqvQdNyHjHZ3mitZM7vfpB3voqHr7WkA46pg3sB9j2izVNeRRDWUCD7mlaVh0BneeoUa4mVU66NfNdp11cdieVTxrw/s320/fwto2.JPG" width="360" border="0" /></a> Νέα φανταστική υπηρεσία ΜΟΝΟ απο τους παραγωγούς του AxoLoStaTioN και της αυτής μεγαλειότητας <span style="color:#ff99ff;">Θείας</span><span style="color:#000000;">.</span> <div><br /><div align="justify">Η μοναδική δική σας στήλη είναι γεγονός. Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μας στείλετε ένα .doc με το γράμμα σας και τα υπόλοιπα αφήστε τα πάνω μας. </div><br /><div align="justify">Στο προφίλ μας θα βρείτε καταχώρηση με το ηλεκτρονικό ΕΛΤΑ (email) του σταθμού μας και τα υπόλοιπα θα τα γράψει η ιστορία. Μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα των 14ων μηνών (έχουμε και τρεχάματα, οικογένεια, δουλειές, μας ζητάνε κι από άλλα κανάλια) θα βρείτε απάντηση σε όλα σας τα προβλήματα. Και όλα αυτά εντελώς ΔΩΡΕΑΝ/ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ (τσιφούτηδες).</div><br /><div align="justify">Για παράπονα, μηνύσεις, απειλές μόνο σοβαρές προτάσεις.</div><br /><br /><div align="justify">Μετά Τιμής <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFJFOCF2B69sbA44XG1GibRdT9KJPgl-4zmW0CFAn9ZlA-fNSQBvfTDCcd-ftmNUdmrpyXieKfr15irdTIlxU1i4TGNai-x9vmTvLYvIUXSXWRtpLyhaqMN02cYwEvk9WxOwjQ5zTg25c/s1600-h/Î"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5117976296141609234" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 93px; CURSOR: hand; HEIGHT: 88px" height="200" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFJFOCF2B69sbA44XG1GibRdT9KJPgl-4zmW0CFAn9ZlA-fNSQBvfTDCcd-ftmNUdmrpyXieKfr15irdTIlxU1i4TGNai-x9vmTvLYvIUXSXWRtpLyhaqMN02cYwEvk9WxOwjQ5zTg25c/s320/%CE%A0%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1.jpg" width="142" border="0" /></a></div><br /><br /><div align="justify">ΕΓΩ...</div><br /><div align="justify"></div><br /><br /><div align="justify">ΥΓ. Ένας φόρος τιμής στο αείμνηστο 555-theia Help Line...</div></div>Θείαhttp://www.blogger.com/profile/01864634785829813196noreply@blogger.com9